آيا تا به حال با کسي در دوستان يا آشنايان برخورديد که در باطن حرفي را بزند اما در ظاهر چيز ديگري بگويد؟
مثلا از شما متنفر باشد و در ظاهر با شما به گرمي سلام و عليک کند؟
آيا شما به عنوان انسان آزاده از اين افراد بيزار نيستيد؟
همه ي ما انسان هستيم چه ديندار باشيم چه بي دين اما اين را مي دانيم که نفاق و منافق به چه اندازه مايه ي تنفر است.
« يَقُولُونَ بِأَفْواهِهِمْ ما لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ »
«ميگويند آنچه را که در دلهايشان نيست » (آل عمران 167)
افراد منافق از نشانه هايي که دارند خود را نشان مي دهند هرچقدر هم که زيرک باشند:
- به آنچه که از آن به حق مي گفتند اما بر خلاف آن عمل مي کنند
- در حرف هايشان سوگند دروغ ياد مي کنند
- خودشان را بالاتر از افراد ديگر مي دانند
- ديگران را به تمسخر مي گيرند
اينگونه افراد ظاهري بسيار آراسته و زيبا دارند و وقتي کسي با آن ها حرفميزند حرف هاي دروغش را بدليل چرب زباني فرد منافق و ظاهرش باور مي کند.
افراد را ذليل و خوار تصور مي کنند و خود را بزرگ مي پندارند.
اين افراد همگان را از کار هاي نيک باز مي دارند و به منکر سوق مي دهند واگر از آن ها دليل را بپرسيد احتمال دارد بگويند من در راه اسلام امر بهمعروف و نهي از منکر کرده ام.
اين افراد خود گناه کار هستند.
به هيچ وجه حاضر به کمک به محرومان نيستند و ديگران را به آن دعوت مي کنندبراي مثال مي گويند فلان امام معصوم گفته است اگر به اين ها کمک نکنيد کمکم جامعه نجات پيدا مي کند و يا اگر به اين ها کمک کنيد گناه انجام داديدو حتي به آنان افتراح مي بندند و مي گويند اگر به فلان محروم کمک کنيد درگناه آنان که ناشي از فقر است کمک کرده ايد. در حالي که اين حرف ها با کميفکر کردن کاملا خنده دار و کمي ناراحت کننده هستند و جاي تاسف دارد.
آن ها خدا را فراموش مي کنند و آثار اين فراموشي در زندگي آنان کاملا ديده مي شود.
منافقان و درويان در نفاق مشترک هستند و عقايد و کارهاي مشترکي دارند که از بدترين گناهان محسوب مي شود:
عقايد اين افراد به گونه اي است که در باطن از حق بيزار هستند اما در ظاهربا افراد مومن و کساني که در فعاليتهاي مسلمانان مانند ذکات و ... استهمکاري مي کنند اما در جايي ديگر و زماني ديگر وقتي که همه آن را به عنوانفردي راستگو مي شناسند چنان صدمه اي را به مردم ميزنند که نتايج آن تا بعدهم خواهد رفت.
خداوند به چنين افرادي در قرآن کريم مي فرمايد:
« إِنَّ الْمُنافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّار»(نساء 145)
«منافقان در پايينترين دركات دوزخ قرار دارند و هرگز ياورى براى آنها نخواهى يافت!»
از آيه ي 145 نساء متوجه مي شويم که اين افراد از کافران به مراتب خطرناک تر هستند.
اين افراد بسيار در نمازهاي جماعت شرکت مي کنند و با مردمان در اين امرشريک مي گردند. آنقدر که حتي همه او را به پاکي قبول دارند. چنين افراديدر تاريخ به امامان هم آسيب فراواني زدند همچون افراد منحوسي که در کشتنامامان دست داشتند.
شرح منافقان در هنگام نماز خواندن و انفاق کردن از جانب پروردگار:
« وَ ما مَنَعَهُمْ أَنْ تُقْبَلَمِنْهُمْ نَفَقاتُهُمْ إِلَّا أَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَبِرَسُولِهِ وَ لا يَأْتُونَ الصَّلاةَ إِلَّا وَ هُمْ كُسالى وَ لايُنْفِقُونَ إِلَّا وَ هُمْ كارِهُونَِ »
«هيچ چيز مانع قبول انفاقهاى آنها نشد، جز اينكه آنها به خدا و پيامبرشكافر شدند، و نماز بجا نمىآورند جز با كسالت، و انفاق نمىكنند مگر باكراهت!» (آيه ي 54 سوره ي توبه)
مومنان و منافقان در معاد:
« وَ لكِنَّكُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَكُمْ »
«ولى شما خود را به هلاكت افكنديد»
« وَ تَرَبَّصْتُمْ ِ»
«انتظار (مرگ پيامبر را) كشيديد»
« وَ ارْتَبْتُمْ »
«و (در همه چيز) شكّ و ترديد داشتيد»
« وَ غَرَّتْكُمُ الْأَمانِيُّ حَتَّى جاءَ أَمْرُ اللَّهِ »
« وآرزوهاى دور و دراز شما را فريب داد تا فرمان خدا فرا رسيد»
« وَ غَرَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ »
«شيطان فريبكار شما را در برابر (فرمان) خداوند فريب داد»
اصلاح منافقان:
- هرگز با آن ها به نحوي رفيق فابريک نشويد
- به آن ها درباره ي خوبي ها و حقيقت با نحوي صحيح صحبت کنيد
- آن ها را بيم دهيد و به آن ها بگوييد که شما از کافران و ستمکاران هم بدتر هستيد
اين افراد جايگاهي بد در جهنم دارند.
هميشه از منافقان دور باشيد.