ياد يار غريب!!!

[ع ل ی]

[FONT=B Titr]به یاد یار غریبی دلم بهانه  
[FONT=B Titr]كه بهر یار غریبش عزا شبانه  
[FONT=Times New Roman]چون بهنگام شفاعت سر بر آری از  
[FONT=Times New Roman]دست خود بر دامن این چهارده معصوم  
[FONT=Times New Roman]مصطفی (ص) با سه محمد مرتضی با سه علی ( 
[FONT=Times New Roman]جعفر و موسی و زهرا یک حسین با دو حسن (ع) 
[FONT=Times New Roman]التماس  

[ع ل ی]

سروده آيت الله وحيد"

اى بلند اختر كه ناموس خداى اكبرى
عقلِ كل را دخترى و علمِ كل را همسرى

زينت عرش خدا پرورده دامان توست
يازده خورشيد چرخ معرفت را مادرى

آن كه بُد منّت وجودش بر تمام ما سوى
گشت ممنون عطاى حق كه دادش كوثرى

تاج فرق عالَم و آدم بود ختم رُسُل
بر سر آن سرور كون و مكان تو افسرى

از گلستان تو يك گُل خامس آل عباست
اى كه در آغوش خود خون خدا مى پرورى

مقتداى حضرت عيسى بود فرزند تو
آن چه در وصف تو گويم باز از آن برترى

در قيامت اولين و آخرين سرها به زير
تا تو با جاه و جلال حق ، زمحشر بگذرى

بر بساط قرب بگذارد قدم چون مصطفى
تو بر او هستى مقدّم ، گرچه او را دخترى

كهنه پيراهن چو بر سر افكنى در روز حشر
غرقه در خون خدا برپا نمايى محشرى

با چه ذنبى كشته شد مؤوده آل رسول
بود آيا اينچنين، أجرِ چنان پيغمبرى

قدر تو مجهول و مخفى قبر تو تا روز حشر
جز خدا در حق تو كس را نشايد داورى

شمع جمع آل طه بضعه خير الورى
دختر شمس الضحا و همسر بدر الدّجى

آفتاب برج عصمت گوهر درج شرف
ليلة القدر وجود و سرّ و ناموس خدا

آن كه بنشاندش به جاى خود امام الانبياء
وان كه بُد آمينِ او شرط دعاى مصطفى

مبدأ جسمش بُد از اثمار اشجار بهشت
منتهاى روح پاك او حريم كبريا

ز آدم و عيسى نبودش كفو و مانندى به دهر
شد در اوصاف كمال او هم تراز مرتضى

در مديحش عقل شد حيران و سرگردان چو ديد
هست مدّاحش خدا، وصف مقامش هل أتى

پا ورم كرد از نماز و دست و بازو از جهاد
سينه او شد سپر در راه حق روز بلا

رفت از دار فنا بشكسته دل آزرده تن
آن كه بُد آزردنش ايذاء ختم الانبياء

گفت حيدر در غروب آفتاب عمر او
تار شد دنيا و روشن شد به تو دار بقاء

دختر خير الورى و همسر فخر بشر
علم مخزون، غيب مكنون در ضميرش مستتَر

ليلة القدر، نزول كل قرآن مبين
مطلع الفجر ظهور منجى دنيا و دين

آسمان يازده خورشيد تابان وجود
روشن از نور جمالش عالم غيب و شهود

شمع جمع اهل بيت و نور چشم مصطفى
مهجه قلبى كه آن دل بود قلب ماسوى

آيه تطهير وصف عصمت كبراى او
هل أتى تفسيرى از دنيا و از عقباى او

تا قيامت شد به او روشن چراغ عقل و دين
منتشر از او به دنيا نسل خير المرسلين

اندر آن روزى كه وا نفسا بگويند انبيا
شيعتى گويان بيايد او به درگاه خدا

مصحف او لوح محفوظ قضاء است و قدر
در حديث لوحِ او برنامه اثنى عشر

علم ما كان و يكون ثبت است اندر دفترش
نى سلونى گفته در عالم كسى جز همسرش

اوست مشكاة دو مصباحى كه شد عرش برين
زينت از آن دو ، چراغ راه رب العالمين

ميوه باغ وجودش حلم و جود مجتبى است
حاصل آن عمر كوتاهش شهيد كربلا است

زينب آن اسطوره صبر و شجاعت دخترش
گوى سبقت برده در اسلام و ايمان مادرش

دامنش جان جهان و يك جهان جان پروريد
وه چه جانى كه خداوند جهان او را خريد

خون بهاى خون او شد ذات قدّوس خدا
گشت كشتى نجات خلق و مصباح الهدى

منقطع شد وحى بعد از رحلت خير الأنام
ليك جبريل امين بنمود در كويش مقام

بود امين وحى دائم در صعود و در نزول
تا گذارد مرحمى بر قلب مجروح بتول

دل شكسته بود و از هجر پدر بيمار بود
پشت و پهلو هم شكسته از در و ديوار بود

تسليت مى داد او را ذات پاك ذو الجلال
تا بكاهد زان غم و آن رنج و آن درد و ملال

عطر و بوى و رنگ و روى و خُلق و خَلق عقل كل
ساطع و لامع بُد از آن بضعه ختم رسل

زين سبب روح القدس شد در حريم او مقيم
تا در آن آئينه بيند صاحب خُلق عظيم

زين قفس چون مرغ روحش رو به رضوان پر كشيد
رفت جبريل امين و از مدينه دل بريد

مرتضى آن قطب عالم لنگر دنيا و دين
عرش علم و روح ايمان و اميرالمؤمنين

آنكه در تسليم و صبرش عقل شد مبهوت و مات
كرد در فقدان اين همسر تمناى ممات

بود زهرا ركن آن ركن زمين و آسمان
رفت و ويران شد سر و سامان آن شاه جهان

صورتى كو خَلق و خُلق عقل كل را مى نمود
گشت پنهان نيمه شب در خاك غم، امّا كبود

ماهتاب آسمان عصمت و عفّت گرفت
كس نداند جز على آخر چه بگذشت و چه بود

ديده عالم نديده زهره اى مانند زهرا
دخترى مادر نزاده كو شود اُمّ ابيها

شد خدا راضى به آنچه فاطمه راضى به آن شد
متفق شد در رضا و در غضب با حق تعالى

[ع ل ی]

صلي الله عليكِ يا فاطمه الزهرا

منم که عصمت اله و به ساق عرش زیورم
حبیبه خدا منم حباب نور داورم
رضای من رضای او ولای من ولای او
که من ولیه اله و ز هر بدی مطهرم

علی(ع) است نفس احمد و حقیقت محمدی
منم که بضعه النبی(ص) و با علی(ع) برابرم
به تخت اقتدارشان نشسته ام کنارشان
به تاج افتخارشان یگانه است گوهرم
بجز محمد(ص) و علی(ع) که نور ما بود یکی
ز انبیاء و اولیا خدا نموده برترم
نبی(ص) چو گفت بر ملا اگر نبود مرتضی(ع)
ز اولین و آخرین کسی نبود همسرم

علی(ع) شهاب ثاقب و منم فروغ زهروی
به اوج عصمت و حیا به هر زمان منورم
نهال عشق ایزدی بهار حُسن سرمدی
شکوفه محمدی (ص) عطای رب و کوثرم
حسین(ع) و با حسن(ع) مرا دو گوشوارزینتند
علی(ع) است طوق گردنم محمد(ص) است افسرم
محمد(ص) و علی(ع) و من چو اصل وام خلقتیم
منم که باب خویش را در این مقام مادرم

فدک چه جلوه ای کند به پیشگاه دولتم
که مالکیت جنان به کف بود چو حیدرم
علیه غاصب فدک از آن قیام کرده ام
که راه پر جهاد حق نشان دهم به دخترم
حسان بود مودت رسول(ص) و ال مصطفی(ص)
امید برزخ من و پناه روز محشرم
با تشكر
موفق باشيد
يا زهرا(س)
شعر از "حسان

[k_eshgi]

 به یاد یار غریبی دلم بهانه گرفت که بهر یار غریبش عزا شبانه گرفت  
 
علی که طائر در آشیانه سوخته اش پرید و در قفس خاک آشیانه گرفت  
 
مگو که نیمه شبی پیکری به خاک سپرد تمام هستی او را از او زمانه گرفت  
 
علی شهید در آن روز شد که جانش را میان کوچه عدو زیر تازیانه گرفت  
 
الا چو شاخۀ خشکیده بشکند دستی که ازشکسته نهال علی جوانه گرفت  
 
بسوز دل که علی بین خانه بود و عدو   شریک زندگیش را در آستانه گرفت  
 
کشید ناله ز دل ، آه آه فضه بیا که قاتل از من مظلومه ، نازدانه  
 
فدای غربت آن کودک سیه پوشم که ختم مادر خود را کنار خانه گرفت  
 
گذشت فاطمه از عالم غمش یک عمر زچشم های علی اشک دانه دانه گرفت  
 
نشان خشت کجی را که دست ظلم نهاد هماره باید از آن قبر بی نشانه گرفت  
 
جهان برای علی آشکارا ساخت در آن مراسم تدفین که مخفیانه  
   
   
صلی الله علیک یا فاطمة الزهرا