بوی سیب

[mamashli110]

علی ابن الحسین علیه السلام می فرماید .
این را یك ساعت پیش از آنكه پدرم كشته شود . از او شنیدم . چون او را شهید كردند
بوی سیب از قتلگاه او شنیدم تجسس كردم آن سیب را و از او اثری ندیدم و بوی سیب .
بعد ازشهادت او باقی ماند و او را زیارت كردم و بوی سیب از قبرش شنیدم .
از شیعیان صالح ما كه زیارت كند قبر مقدسش را پس باید اوقات سحر .
در پی آن باشد كه بوی سیب از قبر حسین علیه السلام خواهند شنید .
اگر مخلص و صادق باشند .

بحار الانوار . ج 43 . ص 289

[m.sharifi110]

سلام دوست خوبم و ای همسایه امام رضا علیه السلام
این روایت مفصل تر ازاینها و اگر بتوانم آن را برایت ارسال می کنم تا کامل آن را پست کنید.
در واقع بهتر بود ابتدا اعلام کنید که چگونه شد که این سیب نصیب حضرت اباعبدالله الحسین شد و بعد بوی آن نصیب زائرین و شیعیان مخلص آن حضرت.
چنانچه تمایل داشتید کامل آن را دریافت کنید (البته ممکن است که شما روایت کامل آن را داشته باشید) به من اطلاع بدهید.
m.sharifi110@gmail.com

[مستور]

خب چرا روایت رو اینجا نمیذارید تا همه دوستان استفاده کنند؟

[mamashli110]

ابن شهر آشوب روايت كرده است كه روزي جبرئيل به خدمت حضرت رسول صلي الله عليه و آله آمد به صورت دحية كلبي و نزد آن حضرت نشسه بود كه ناگاه حسنين عليهماالسلام داخل شدند و چون جبرئيل را گمان دحيه مي‌كردند به نزديك او آمدند و از او هديه مي‌طلبيدند، جبرئيل دستي به سوي آسمان بلند كرد سيبي و بهي و اناري براي ايشان فرود آورد و به ايشان داد. چون آن ميوه‌ها را ديدند شاد گرديدند و نزديك حضرت رسول صلي الله عليه و آله بردند حضرت از ايشان گرفت و بوئيد و به ايشان رد كرد. و فرمود كه به نزد پدر و مادر خويش ببريد و اگر اول به نزد پدر خود ببردي بهتر است. پس آنچه آن حضرت فرموده بود به عمل آوردند و به نزد پدر و مادر خويش ماندند تا رسول خدا صلي الله عليه و آله نزد ايشان رفت و همگي از آن ميوه‌ها تناول كردند و هرچه مي‌خوردند به حال اول برمي‌گشت و چيزي از آن كم نمي‌شد و آن ميوه‌ها به حال خود بود تا گاهي كه حضرت رسول «ص» از دنيا رفت و باز آنها نزد اهلبيت بود و تغييري در آنها بهم نرسيد تا آنكه حضرت فاطمه عليهاالسلام رحلت فرمود پس انار برطرف شد و چون حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام شهيد شد به برطرف شد و سيب ماند آن سيب را حضرت امام حسن عليه السلام داشت تا آنكه به زهر شهيد شد و آسيبي به آن سيب نرسيد، بعد از آن نزد امام حسين عليه السلام بود.

حضرت امام زين العابدين عليه السلام فرمود وقتي كه پدرم در صحراي كربلا محصور اهل جور و جفا بود آن سيب را در دست داشت و هرگاه كه تشنگي بر او غالب مي‌شد آنرا مي‌بوئيد تا تشنگي آن حضرت تخفيف مي‌يافت چون تشنگي بسيار بر آن حضرت غالب شد و دست از حيوه خود برداشت دندان بر آن سيب فرو برد چون شهيد شد هر چند آن سيب را طلب كردند نيافتند، پس آن حضرت فرمود كه من بوي آن سيب را از مرقد مطهر پدرم مي‌شنوم گاهي كه به زيارت او مي‌روم و هر كه شيعيان مخلص ما در وقت سحر به زيارت آن مرقد معطر برود بوي سيب را از آن ضريح منور مي‌شنود.

منتهی الآمال، تألیف حاج شیخ عبّاس قمی

التماس دعا
علی مدد