پائلو کوئیلو در سال ۱۹۴۷ در کشور برزیل در یک خانواده متوسط به دنیا آمد. پدرش، مهندس بود و مادرش خانه دار. او در سن هفت سالگى به دبستان مذهبى « سن اگناسیو» در ریودوژانیو وارد شد. کوئیلو بـه تـدریـج دریــافـت کـــه از فـراگیـرى تعـالیـم مذهبى بیزار است. درپـى آن کـوئیلو از شرکت درمراسم مذهبى گروهى که بالاجبار برگزار مى شد سر باز زد و تنفر خود را به آئین و فرایض دینى خود نشان داد . به رغم تمایل والدینش براى دنبال کردن درس و فراگیرى رشته مهندسى، کوئیلو به وادى ادبیـــــات علاقه مند شد و بر آن شد تا نویسنده شود . پدر كوئيلو احساس مى كرد فرزندش از بيمارى روانى خاصى رنج مى برد. به همين دليل در سن هفده سالگى، او را دو بار در بيمارستان روانى بسترى كرد. در آن جا پزشكان براى معالجه كوئيلو، چندين بار از شوك الكتريكى استفاده كردند . پس از خلاصى از بيمارستان، پائلوكوئيلو به يك گروه تئاتر پيوست و كارهاى پراكنده اى در مطبوعات انجام داد. در نظر تماشاگرانى كه به ديدن اين تئاتر رفته بودند، نمايش فوق كاملاً ضداخلاقى وترويج دهنده فساد قلمداد شد.
در پى آن پدر كوئيلو كه به شدت ترسيده بود او را براى بار سوم در بيمارستان روانى بسترى كرد . در مجموع کوئیلو نه بار در بيمارستان رواني ها بستري شده است . او براى مدتى براى معالجه خود از دارو استفاده كرد و سپس به استفاده از مواد مخدر روى آورد . كوئيلو به مدت پنج سال به مواد مخدر و مواد توهم زا بصورت فراوان و افراطي معتاد بود و بعد تَرك كرد. وي راهكارهايي براي ترك مواد مخدر دارد كه عملاً به اعتياد مجدد مي انجامد . همچنين وي به شدت به مشروبات الكي نيز معتاد است . پس از مدتى يكى از آهنگسازان به نام رائول سيكساس از او خواست تا برايش شعر بسرايد. نوار آهنگ هايى كه او شعرش را سروده بود فروش خوبى كرد و براى اولين بار پائلو را به پول قابل توجهى رساند. او بيش از شصت شعر براى آهنگ هاى رائول سرود. آن ها با هم موسيقى راك برزيلى را دچار تحول كردند.همچنين آن ها اقدام به چاپ مجموعه داستان هاى كمدى سكسى به نام كرينگ- ها (Kring-ha) كردند. آن ها خلق اين آثار را شيوه اى براى رسيدن به آزادى انسان ها قلمداد كردند. حكومت وقت كتاب هاى فوق را مضر دانست و آن ها را به زندان انداخت. رائول خيلى زود آزاد شد اما كوئيلو براى مدت طولانى در زندان ماند. چرا كه او را به عنوان مغز متفكرى كه داستان هاى كمدى سكسى را خلق كرده بود شناختند.
كوئيلو هفده كتاب به زبان فارسي دارد . از مهمترين كتب وي كيمياگر نام دارد كه در سال 1376 پرفروش ترين كتاب سال در جمهوري اسلامي شد(كافي است بدانيد چاپ كتاب كيميا گر ، چاپ چهـــل و هفتم بوده . اساس اين كتاب داستاني از دفتر ششم مثنوي است . از كوئيلو سوال شد كه چرا اساس فكر خود را در اين كتاب بيان نكردي كه او از دادن پاسخ طفره رفت . كوئيلو پس از فروش بالاى كتاب كيمياگر هيچ گاه حاضر نشد اعلام دارد كه اين داستان را از مثنوى مولوى دفتر ششم گرته بردارى كرده است. در ماه سپتامبر ۱۹۹۹ پس از سفرهاى طولانى به اقصى نقاط جهان كوئيلو از كشور اسرائيل ديدن كرد. تمـام كتـابهــاى او در اين كشـور فروش فــوق العـــاده اى داشت و مسئولان حكومت از مضامين به كار گرفته شده توسط او حمايت كردند. ناشر كتاب هاى او در اسرائيل اظهار اميدوارى كرده كه روزى فرا رسد كه مردم جهان براى خريد كتاب هاى نويسندگان اسرائيلى چون آثار كوئيلو در اسرائيل صف بكشند.
همانطوري كه كه ذكر شد ، بر هيچكس پوشيده نيست كه كيمياگر نوشته پائلوكوئيلو تقليدى است محض از يكى از داستان هاى مثنوى (دفتر ششم) . وي بدون آن كه كوچك ترين تغييرى در پيرنگ و طرح اصلى داستان بدهد داستان مولوى را گرته بردارى و با كمى تغيير دوباره ارائه كرده است. داستان مولوى حسب حال مردى است كه در خواب مى بيند كه در كشور مصر گنجى نهفته است و بلافاصله براى تصاحب گنج به راه مى افتد و پس از طى مسافت زياد از طريق نگهبانى در شهر درمى يابد كه گنج در همان مكان و محل زندگى خود او نهفته شده و اين مسير را بى خود طى كرده است.
در داستان كيمياگر هم روال بر همين منوال است با اين تفاوت كه شخصيت اصلى داستان از كشور اسپانيا راهى مصر میشود در صورتى كه در داستان مثنوى شخصيت داستان از بغداد راهى مصر مى شود. در اثر كيمياگر كوئيلو به عمد كشور اسپانيا را برگزيده تا به طور غيرمستقيم دنياى مسيحيت را رو در روى دنياى مسلمانان قرار دهد و در پايان اين گونه وانمود كند گنج اصلى در همان كشور اسپانيا بوده و مسافر بى دليل دل به گنجى مبهم در كشورهاى اسلامى بسته است.
غربيان از كتاب او تحت عنوان يك اثر «كلاسيك مدرن» ياد مى كنند. اين اثر با اهداف و نيات استعمارى هم سويى دارد به همين دليل به شدت مورد حمايت ادبيات استعمارى است. در بررسى نقدهاى ادبى غرب مشاهده مى شود كه حتى يك نقد كه به طور اصولى به بررسى اثر پرداخته باشد وجود ندارد و تمام نقدها جنبه تبليغى دارند. منتقدين غربى خود بر اين باورند كه در اين كتاب فلسفه مورد تأييـد غـرب با تصوف و عرفان شرقى درهم تنيده شده است. كوئيلو اين گونه تفسير مى كند كه انسان هايى كه جرأت دنبال كردن روياهاى شخصى خود را ندارند به پوچى و بدبختى مى رسند.
جالب اين است كه در هيچ يك از نقدهاى سفارشى صحبتى از الهام پذيرى كوئيلو از مولوى نشده است و تمامى موارد فوق را به خود او نسبت مى دهند. خود كوئيلو هم هيچ اشاره اى به اين موضوع نمى كند و تنها از اسكاروايلد و داستان نرگسش صبحت مى كند. منتقدين غربى خود اذعان دارند كه او اديب و فيلسوف نيست.
توجه به اين مسأله ضرورى است كه در دهه بيست در اروپا به معنويت غيردينى بيش از هر زمان توجه شد. در همان دوران براى آن كه مردم به سمت و سوى معنويت الهى روى نياورند روح اومانيستى حاكم بر دوران را تقويت مى كنند و در پى آن به اشاعه معنويت غيرالهى مى پردازند. حمايت و ترويج تعاليم دون خوان و كاساندلا در همين دوران صورت مى پذيرد. و بدين ترتيب است كه پائلوكوئيلو نيز از سوى ادبيات استعمار نو حمايت مى شود چرا كه عرفان اويك عرفان سلوك شخصى است و مروج پلوراليسم نسبى گرايى و مدارا با كفر و ظلم است. لازم به ذكر است كه كوئيلو جداى از طرح مسايل شبه عرفانى اقدام به خلق آثار درخصوص زندگى يك زن فاسد كرده است و با وسواس زيادى به توصيف مراكز فساد در اروپا و بيان روحيات افراد بيمار پرداخته است.
" كوئيلو به عنوان شخصيت عرفاني برجسته ! داراي افكاري مخلوط از مواد مخدر ، مشروبات الكي ، عشق زميني (او همان راهي ميرود كه اوشو رفته) با افكار و انديشه هاي مخلوط شده از عرفان ساحري كاستاندا ، عرفان مسيحيت و ماركسيستي كه امروزه هيچ گونه وجاهتي ندارد و يك مكتب شكست خورده و فروپاشيده شده است. "
در سال 1379 به دعوت رسمي جمهوري اسلامي به ايران آمد12روز در ايران بوده چند روز در تهران و چند روز در شيراز . مدت زماني كه در ايران حاضر بود شرط گذاشته بود سر سفره اش مشروبات الكي باشد و كه متاسفانه اينچنين شد.
به رغم اين كه در ايران قانون كپى رايت وجود ندارد كوئيلو موفق مى شود حق التأليف آثار چاپ شده خود را در ايران دريافت كند و پس از آن به عنوان اولين نويسنده غيرمسلمان حق التأليف آثار چاپ شده اش را به طور مستمر دريافت كند. جالب اين است كه كوئيلو پيش از اين در كنفرانس جهانى سازى داموس سخنرانى مى كند. « لازم به ذكر است كه ايــــن كنفرانس در طول سال يك بار تشكيل مى شود و تنها شخصيت هاى عالى رتبه كشورهاى قدرتمند سياسى و اقتصادى در آن حضور مى يابند و حتى شخصيت هاى رده دوم اجازه ورود به اين همايش را ندارد» كوئيلو در اين نشست پيرامون آثار خود و نوع عرفانى كه القا مى كند صحبت به ميان مى رود. در آن نشست پرز از او قدردانى مى كند و مى گويد معنويتى كه شما مبلغ آن هستيد در خاورميانه بسيار براى ما مفيد است و ما بدين شيوه ميتوانيم صلح و آرامش را در كشور خود حكم فرما كنيم.
در پايان بايد به اين مهم اشاره كرد داستان كوئيلو در كتاب كيمياگر ، يك حُسن بزرگ داشت و آن اين كه نويسندگان كشور ما با اين اثر فهميدند كه در كشور خود ، فردى به نام مولوى دارند كه يك داستان كوتاهش اين گونه مى تواند به شهرت جهانى برسد.
[External Link Removed for Guests]