تعریف صحیح تصوف وعرفان از منظر عرفای شیعه مکتب اهل بیت وقرآن

[Seyyed Ali]

   باسمه تعالی  
    
    تصوف از دیدگاه شیخ بهائی «ابوالفضائل» در کتاب کشکول (جلد5)   ترجمه:    
    
  «تصوف علمی است که در آن از ذات احدیه، و اسماء و صفاتش از آن حیث که رسانندهٔ مظاهر و منسوباتشان به ذات اویند بحث می‌کند. پس موضوع تصوّف ذات احدی و نعوت ازلی و صفات سرمدی حق است؛ و مسائل تصوّف، نحوه صدور کثرت از ذات احدی و نحوه رجوع کثرت به ذات، و بیان مظاهر اسمای الهی و نعوت ربانی، و کیفیت رجوع اهل الله، و نحوه سلوک و مجاهدت و ریاضتشان، و بیان نتیجه هر یک از اعمال و اذکار در دنیا و آخرت بر وجهِ ثابت در نفس امر است؛ و مبادی تصوّف، شناخت حدّ و تعریف و غایت آن، و اصطلاحات قوم را در این دانستن است.»   
  تعریف عرفان از حضرت علّامه حسن زادهٔ آملی در فصل دوم رسالهٔ «انسان در عرف عرفان»:  
    
  «مراد از عرفان... عرفان به توحید صمدی است، بدین نظر که توحید صمدی کمال سیر علمی و غایت قصوای عارف بالله است... بدان که عرفان اصیل انسان‌ساز، منطق وحی به‌نام قرآن کریم است... و آنچه را که امامان معصوم در بیان این امر فرموده‌اند در واقع همه آنها تفسیر انفسی قرآن کریم‌اند... اگر خواستی رجوع نما.  
    
    
      : داود صمدی آملی، حامل