یاس محمد(ص) چه شد؟

[[EHSAN]]

  مظلوميت فاطمه عليها‏السلام از توان اين قلم خارج است.   آسمانى كه گروهى دنياطلب فرصت‏جوى به خاطر سيطره‏ى چند روزه، بر امور مسلمانان، او را به شهادت رساندند.  ‏ى حاضر ابتدا جايگاه، مقام و ويژگي‏هاى فاطمه عليها‏السلام را مرور مي‏كند تا بتواند هنگام شرح مظلوميت او، خواننده را با عمق جفا و ظلم به ساحت كوثر محمدى، آشنا سازد. 
فاطمه كيست؟

ـ ولايت فاطمه
خداوند در ضمن حديث معراج به پيامبر صلي‏ الله‏ عليه‏ و‏آله مي‏فرمايد: «اى محمّد! تو، على، فاطمه، حسن، حسين و امامان از فرزندان حسين را از نور خودم آفريدم و ولايت شما را بر اهل آسمان‏ها و زمين عرضه كردم، هر كس آن را پذيرفت، نزد من در جرگه‏ى مؤمنان داخل شده و آن كه انكار كند نزد من از گمراهان خواهد بود.
اى محمد! اگر بنده‏اى از بندگان من، آن قدر مرا بپرستد و عبادت كند كه از كار بيفتد و از لاغرى و ناتوانى مانند مشك فرسوده شود و بعد به هنگام ورود نزد من ولايت شما را انكار كند، او را نخواهم آمرزيد تا اين كه اقرار به ولايت شما نمايد.

اى محمد! آيا دوست دارى آنان را ببيني؟
پيامبر عرض كرد:آري.، خداوند فرمود: نگاه كن.، پيامبر اكرم صلي‏ الله‏ عليه‏ و‏آله مي‏گويد: به طرف راست عرش نگاه كردم. نام خود، على، فاطمه، حسن، حسين، على، محمد، جعفر، موسى، على، محمد، على، حسن را ديدم و نام مهدى را در وسط ديدم كه مانند ستاره‏اى مي‏درخشيد.

خداوند فرمود: اين‏ها حجت‏هاى من بر آفريدگانم هستند... .»

[[EHSAN]]

 علم فاطمه  
عمار ياسر مي‏گويد: «روزى على عليه‏السلام نزد فاطمه عليه‏السلام رفت. تا چشم فاطمه عليها‏السلام به على عليه‏السلام افتاد، گفت: يا علي! نزديك من بيا تا از آنچه بوده و آنچه تا قيامت خواهد شد ... تو را مطلع سازم, على عليه‏السلام با شنيدن اين سخن، برگشت و خود را به رسول خدا صلي‏ الله ‏عليه‏ و‏آله رساند.

پيامبر صلي ‏الله‏عليه‏ و‏آله تا او را ديد ... فرمود: مي‏خواهى من به تو خبر دهم يا تو به من خبر مي‏دهي؟، على عليه‏السلام فرمود:
سخن گفتن شما بهتر است.،
پيامبر صلي ‏الله‏ عليه‏ و‏آله آنچه ميان او و فاطمه عليها‏السلام روى داده بود را بيان كرد. آن گاه على عليه‏السلام پرسيد:آيا نور فاطمه هم از نور ماست؟،

پيامبر صلي‏ا لله‏ عليه‏ و‏آله فرمود:
يا علي! مگر نمي‏دانى كه نور فاطمه از نور ماست.، در اين لحظه بود كه اميرمؤمنان به سجده افتاد و آن گاه نزد فاطمه عليها‏السلام برگشت.»
همچنين است روايت ابن عباس درباره‏ى «فاسئلوا اهل الذكر»؛ بپرسيد از صاحبان ذكر، او مي‏گويد: «هو محمّد و على و فاطمه و حسن و حسين هم اهل الذكر و العلم و العقل و البيان و هم اهل بيت النبوّة»

منابع اين علم و دانش گسترده‏ى حضرت عبارتند از:
قرآن، پيامبر اسلام صلي‏ الله‏ عليه ‏و‏آله ، فرشتگان، نور الهى و ... كه طرح آن خود بحثى ديگر مي‏طلبد.
مصحف فاطمه زهرا عليها‏السلام نيز يكى از تجليات همين علم الهى است.

امام صادق عليه ‏السلام فرمود:
«مصحف فاطمه نزد من موجود است. در آن تمام دانش‏هايى كه مردم در رابطه با آن‏ها به ما نياز دارند، جمع شده است و ما به مردم نيازى نداريم.»
از برخى روايات استفاده مي‏شود كه اخبار گذشته و آينده تا قيامت در مصحف فاطمه موجود است.

[[EHSAN]]

 عصمت فاطمه (س)
  عليها‏السلام همچون پيامبر صلي‏ الله‏ عليه‏ و‏آله و ائمه عليهم‏السلام ، معصوم بود و اين اعتقاد از آيه‏ى «انما يريد اللّه ليذهب عنكم الرّجس اهل البيت و يطهّركم تطهيرا» اخذ مي‏شود كه خداوند اهل بيت خود را مطهر و پاكيزه و زدوده از ناپاكي‏ها معرفى مي‏كند.

عايشه مي‏گويد:
«بامداد يكى از روزها رسول خدا صلي‏ الله ‏عليه‏ و‏آله بالاپوش خود را به دوش انداخت و خواست به بيرون از خانه برود.

در اين موقع حسن، حسين، فاطمه و سپس على وارد شدند. هر يك كه مي‏آمدند، پيامبر صلي ‏الله ‏عليه‏ و‏آله عباى خود را بالاى سر او مي‏گذاشت تا اين كه همه زير عبا جمع شدند.
در اين لحظه پيامبر صلي‏ الله‏ عليه ‏و‏آله آيه تطهير را تلاوت كرد.

در اين موقع ام سلمه يكى از همسران پيامبر صلي‏ الله‏ عليه ‏و‏آله نيز خواست به آن‏ها ملحق شود كه پيامبر صلي‏ الله‏ عليه‏ و‏آله مانع شد.»

[[EHSAN]]

 فاطمه‏ ى صديقه  
عايشه مي‏گفت: «كسى را از فاطمه عليها‏السلام راستگوتر، جز پدرش، نديدم.» هرگاه بين فاطمه عليها‏السلام و عايشه مطلبى رخ مي‏داد، عايشه مي‏گفت: «اى رسول خدا! از فاطمه عليها‏السلام سؤال كن. او دروغ نمي‏گويد.»

صديقه به كسى كه هرگز دروغ نگويد و سخنش را با عمل خود تصديق كند، مي‏گويند.

رسول خدا صلي‏ الله‏ عليه‏ و‏آله به على عليه‏ السلام فرمود: «سه چيز به تو داده شده كه به هيچ كس حتى به من داده نشده است:
ـ تو داماد رسول خدا صلي‏ الله‏ عليه‏ و‏آله هستى و من داماد كسى نيستم كه پدر زنم مانند پدر زن تو باشد.
ـ همسرى صديقه مانند دختر من دارى كه من چنين همسرى ندارم.
ـ فرزندانى مانند حسن و حسين دارى كه من ندارم با اين وصف شما از من و من از شما هستم.»

«علّت اين كه فاطمه عليها‏السلام را على عليه‏السلام غسل داد، اين بود كه فاطمه عليها‏السلام صديقه بود و صديقه را جز صديق نبايد غسل دهد. همان طور كه مريم را حضرت عيسى عليه‏السلام غسل داد.»

[[EHSAN]]

  فاطمه‏‌ى محدثه
 «ابن بابويه از امام صادق عليه‏السلام نقل كرده است: حضرت فاطمه علیه السلام را به اين سبب محدثه مي‏گفتند كه ملائكه از آسمان فرود مي‏آمدند و او را ندا مي‏دادند همان طور كه مريم دختر عمران را ندا مي‏دادند سپس مي‏گفتند:

خداوند عالميان تو را برگزيده و مطهر و معصوم گردانيده است و تو را اختيار كرده است بر زنان عالميان. اى فاطمه! عبادت كن و براى پروردگار خود خاضع شو. و سجود كن و ركوع كن با ركوع كنندگان. پس او با ملائكه سخن مي‏گفت و ملائكه با او سخن مي‏گفتند. پس شبى با ملائكه گفت: آيا كسى مثل مريم دختر عمران برگزيده زنان عالميان نيست؟ ايشان گفتند: مريم بهترين زنان زمان خود بود، خداى تعالى تو را بهترين زنان زمان خود و زمان مريم و بهترين زنان اولين و آخرين قرار داد.»

[[EHSAN]]

 شفاعت
 «امام باقر عليه‏السلام به جابر فرمود: اى جابر! به خدا سوگند فاطمه در آن روز شيعيان و محبان خود را از صحراى محشر جدا مي‏كند همان طور كه مرغ دانه خوب را از دانه بد جدا مي‏كند. وقتى شيعيان فاطمه به در بهشت مي‏رسند، حق تعالى به دل ايشان مي‏اندازد كه به پشت سر نگاه كنند. چون چنين
مي‏كنند خداوند مي‏پرسد: اى دوستان من! چرا به پشت سر نگريستيد با اين كه شفاعت فاطمه حبيب خودم را در حق شما پذيرفتم؟

آن‏ها مي‏گويند:

پروردگارا! مي‏خواستيم در اين روز قدر ما نزد تو، بر اهل محشر معلوم شود.، خداوند مي‏فرمايد: اى دوستان من برگرديد به سوى محشر و بنگريد كه هر كسى را شما براى دوستى فاطمه دوست داريد، و هر كه شما را براى محبت فاطمه غذا داده باشد، هر كه جامه پوشانيده باشد براى محبت فاطمه يا آب داده باشد براى محبت فاطمه و هر كه از شما غنيمتى را رد كرده باشد به خاطر محبت فاطمه، دست ايشان را بگيريد و داخل بهشت كنيد.»

[[EHSAN]]

 عفت فاطمه  «رسول گرامى در مسجد نشسته بود، از يارانش پرسيد: بهترين چيز براى زن چيست.، كسى نتوانست جواب دهد. على(ع) به خانه آمد و ماجرا را گفت.
فاطمه عليها‏السلام فرمود: خير لهن ان لايرين الرجال ولا يرونهن؛ بهترين چيز براى زنان اين است كه به مردان نگاه نكنند و مردان نيز به آن‏ها ننگرند.، حضرت به مسجد آمد و جواب پيامبر را داد پيامبر فرمود: از كجا آموختي.، على(ع) فرمود: اين پاسخ فاطمه است، و پيامبر فرمود:فاطمه پاره تن من است.»

«امام موسى بن جعفر عليه‏السلام نيز مي‏فرمود: فرد نابينايى اجازه خواست تا به منزل فاطمه(س) بيايد. آن بانو خود را پوشاند.

رسول خدا پرسيد: او نمي‏بيند. چرا خود را مي‏پوشاني؟، پاسخ داد: ان لم يكن يرانى فانّى اراه و هو يشم الريح؛ او مرا نمي‏بيند ولى من او را مي‏بينم. و او عطر مرا مي‏بويد.،
رسول خدا فرمود: گواهى مي‏دهم كه تو پاره تن من هستي.»

[[EHSAN]]

  عبادت فاطمه  
«حسن بصرى مي‏گفت: ما كان فى هذه الامة اعبد من فاطمه. كانت تقوم حتّى تورّم قدماها؛
عابدتر از فاطمه در ميان امّت نمي‏توان يافت چرا كه به حدّى به عبادت مي‏ايستاد كه پاهايش ورم مي‏كرد.» حتى در شب ازدواج آن حضرت نقل شده است كه على عليه‏السلام همسرش را نگران ديد علّت را پرسيد، فاطمه فرمود: «درباره حال و وضع خود فكر كردم و پايان عمر و قبر را به ياد آوردم، و انتقال از خانه پدر به منزل خودم، مرا به ياد ورود به قبر انداخت، تو را به خدا قسم بيا در آغاز زندگى مشترك، به نماز برخيزيم و امشب را به عبادت خدا بپردازيم.»

فاطمه عليها‏السلام يك بار نيز از پدر پيرامون كسانى كه نماز خود را سبك مي‏شمارند سؤال كرد، كه حضرت فرمود:
«فاطمه جان، هر كسى از مردان و زنان نمازش را سبك بشمارد، خداوند او را به پانزده بلا گرفتار مي‏سازد، شش بلاى دنيوى سه مورد در وقت مردن، سه بلا در قبر، و سه گرفتارى در قيامت، زمانى كه از قبر خارج مي‏شود.

شش بلاى دنيوى عبارتند از: خداوند بركت را از عمرش برمي‏دارد. از روزى او بركت را دور مي‏كند. سيماى صالحين را از چهره‏اش محو مي‏كند. به اعمالش پاداش نمي‏دهد. دعايش به آسمان نمي‏رود. بهره‏اى از صالحين ندارد.

سه بلاى وقت مرگ: ذليل از دنيا مي‏رود. گرسنه مي‏ميرد، تشنه از دنيا مي‏رود هرچند آب نهرهاى دنيا را به او بدهند.

سه بلاى قبر: خداوند فرشته‏اى در قبر مي‏گمارد كه او را عذاب دهند. قبرش را تنگ مي‏كند. گرفتار ظلمت قبر مي‏شود.

سه بلاى روز قيامت: خداوند ملكى را موكّل مي‏سازد تا او را با صورت بر زمين بكشد، در حالى كه خلايق تماشا مي‏كنند. محاسبه اعمالش به سختى انجام مي‏شود. خدا به نظر لطف به او نمي‏نگرد و براى اوست عذاب هميشگي.»

رسول خدا نيز درباره عبادت فاطمه مي‏فرمود: «وقتى زهرا در محراب عبادت مي‏ايستد همچون ستاره‏اى براى ملائكه آسمان مي‏درخشد، خدا به ملائكه مي‏گويد: اى ملائكه! بنگريد به بهترين بنده‏ى من فاطمه.

او در مقابل من ايستاده و از خوف من تمام وجودش مي‏لرزد و با تمام حضور قلب خود، به عبادت من روى آورده است.»

[[EHSAN]]

 شرح مظلوميت   عليها‏السلام سرور بانوان دو جهان و صاحب چنين مقام و منزلتى نزد خداوند و مخلوقاتش با انبوهى از غم و اندوه روبرو مي‏شود، وقايعى روى مي‏دهد كه موقعيت او را كاملاً تغيير داده، هاله‏ اى سنگين از مظلوميت را بر سيمايش مي‏نشاند. رحلت پيامبر صلي‏الله‏عليه‏و‏آله ، غصب خلافت، ماجراى فدك و... عنوان‏هاى اين حوادث‏اند كه فاطمه عليها‏السلام را سرانجام در بستر شهادت انداختند.


فراق پدر

ابن عباس مي‏گفت: «وقتى زمان وفات رسول خدا صلي‏الله‏عليه‏و‏آله رسيد، حضرت آن قدر گريست كه آب ديده‏اش بر محاسن مباركش جارى شد. پرسيدند: يا رسول الله! براى چه مي‏گرييد؟، پاسخ داد:
براى فرزندانم و آنچه بدهاى امت من، بعد از من نسبت به ايشان خواهند كرد، مي‏گريم؛ گويا مي‏بينم فاطمه دخترم را كه بعد از من بر او ستم مي‏كنند و او فرياد مي‏كشد كه يا ابتاه، يا ابتاه و كسى از امّت من او را يارى نمي‏كند.

فاطمه با شنيدن اين سخنان گريست، پيامبر فرمود:دخترم! گريه نكن.، فاطمه پاسخ داد:براى آنچه با من خواهد شد، گريه نمي‏كنم ولى از جدايى تو گريه مي‏كنم.، حضرت فرمود: بشارت باد تو را اى دخترم كه زود به من ملحق خواهى شد و تو اولين شخصى از اهل بيتم هستى كه به من ملحق خواهد شد.»

آرى، رسول خدا صلي‏الله‏عليه‏و‏آله در 8 صفر رحلت فرمود و فاطمه عليها‏السلام را در ميان حزن و اندوه فراوان تنها گذاشت.

اميرمؤمنان على عليه‏السلام فرمود: «پيامبر صلي‏ الله‏ عليه‏ و‏آله را در پيراهنش غسل دادم. فاطمه همان پيراهن را از من خواست، وقتى آن را ديد، بي‏هوش شد به اين خاطر آن را پنهان كردم.»

محمود بن لبيد مي‏گفت: «پس از رحلت رسول خدا صلي‏ الله‏ عليه‏ و‏آله ، دختر آن بزرگوار فاطمه زهرا عليها‏السلام همواره كنار قبر شُهداى احد مي‏رفت و از فراق پدر گريه مي‏كرد. روزى براى زيارت قبر حضرت حمزه رفتم. فاطمه عليها‏السلام را ديدم كه با سوز و گداز مشغول گريه است، صبر كردم تا ساكت شد.

گفتم: اى سرور زنان جهان! به خدا سوگند از گريه شما رگ‏هاى قلبم پاره شد.، فرمود: اى ابا عمر! سزاوار است گريه كنم زيرا با مصيبت رحلت بهترين پدرها رو به رو شده‏ام. آه! چقدر مشتاق ديدار رسول خدا صلي‏الله‏عليه‏و‏آله هستم.»

[[EHSAN]]

 بيت الاحزان فاطمه عليها‏السلام
 ، خادم فاطمه زهرا عليها‏السلام ، روشن‏ترين تصوير را از اين غم جانكاه تصوير مي‏كند او در ملاقاتى با ورقة بن عبدالله ازدى مي‏گويد: «از اهل زمين، اصحاب و نزديكان و دوستان، كسى به اندازه‏ى مولايم فاطمه غمگين و گريان نبود. هر لحظه اندوهش تجديد مي‏شد و گريه‏اش افزونتر.
او هفت روز نشست. ناله‏اش خاموش نشد. و هر روز گريه‏اش بيشتر از روز قبل شد. وقتى روز هشتم رسيد ... طاقت نياورد، بيرون آمد و فرياد زد، گويى از زبان رسول خدا سخن مي‏گفت زنان رو به او كردند و پسران و دختران بيرون آمدند. مردم گريه مي‏كردند، ضجّه مي‏كشيدند و از هر گوشه‏اى آمده بودند. چراغ‏ها خاموش شد تا صورت‏هاى زنان ديده نشود.

زنان گمان كردند كه رسول خدا از قبر برخاسته است. مردم در وحشت فرو رفتند و فاطمه ندا زد و ندبه كرد:
«وا ابتاه، وا صفياه، وا محمداه، وا ابا القاسماه، وا ربيع الارامل و اليتامى من للقبلة و المصلى و من لابنتك الوالهة الثكلي؛ واى پدر، واى برگزيده خدا، واى محمد، واى ابا القاسم، واى بهار بيوه زنان و يتيمان، چه كسى رو به قبله ايستد و نماز گذارد. چه كسى براى دختر مصيبت‏زده و حيران تو هست؟،... آن گاه برگشت و از شدّت گريه ديگر چيزى را نمي‏ديد تا اين كه از قبر محمد صلي‏الله‏عليه‏و‏آله دور شد.

وقتى نگاهش به خانه افتاد، يك سمتش به سوى مأذنه قرار گرفت قدم‏هايش را كوتاه كرد و همچنان ناله بر مي‏آورد تا اين كه بيهوش شد.

زنان به سويش شتافتند و آب به صورتش پاشيدند تا به هوش آمد و ادامه داد: پدر جان! قوّتم و خويشتن داريم را از دست داده‏ ام دشمن مرا سرزنش مي‏كند، حزن و اندوه مرا مي‏كشد. پدر جان يكه و تنها باقى مانده و در كار خود سر گردانم. صدايم خاموش، پشتم شكسته، زندگي‏ام درهم ريخته و روزگارم تيره شده است. پدر جان بعد از تو براى وحشتم، مونس ندارم و مانعى براى گريه‏ام و ياورى براى ضعفم پيدا نمي‏كنم... پدر جان بعد از تو روابط انسان‏ها دگرگون شد و درها به روى من بسته شد»...

فاطمه به خانه‏اش برگشت. شب و روز گريست و اشكش قطع نشد.

بزرگان مدينه جمع شدند، به نزد على رفتند و گفتند: «اى ابا الحسن فاطمه شب و روز گريه مي‏كند و كسى از ما نيست كه شب را به راحتى به صبح برساند... از او بخواه يا شب گريه كند يا روز.»

على به نزد فاطمه رفت و تقاضاى آنان را طرح كرد.
فاطمه فرمود: «اى ابا الحسن چقدر اندك است ماندن من در ميان مردم و چقدر نزديك است پنهان شدن من از جمعشان. سوگند به خدا هرگز سكوت نخواهم كرد، نه شب و نه روز گريه‏ام را رها نمي‏كنم تا به پدرم رسول خدا بپيوندم.» از آن پس على عليه‏السلام خانه‏اى براى فاطمه عليها‏السلام در بقيع ساخت كه به بيت الاحزان مشهور شد.

فاطمه با حسن و حسين به آن جا مي‏رفت و بين قبرها گريان بود وقتى شب از راه مي‏رسيد، على عليه‏ السلام مي‏آمد و او را به خانه مي‏برد، وضع به همين صورت بود تا اين كه بيست و هفت روز گذشت و فاطمه در بستر بيمارى افتاد.»