محبت به برادر دينی

[قهرمان علقمه]

  از دوستان امام باقر (عليه السلام) به نام ابى عبيده مى‏گويد: در سفر، رفيق و همراه، امام باقر (عليه السلام)

بودم.در طول سفر هميشه نخست من سوار بر مركب مى‏شدم و سپس آن حضرت بر مركب خويش سوار مى‏شد. (و اين نهايت احترام و رعايت حرمت بود) . 

  كه بر مركب مى‏نشستيم و در كنار يكديگر قرار مى‏گرفتيم، آن چنان با من گرم مى‏گرفت و از حالم جويا مى‏شد كه گويى لحظاتى قبل در كنار هم نبوده‏ايم ودوستى را پس از روزگار دورى جسته است. 

  آن حضرت عرض كردم: 
  فرزند رسول خدا! شما در معاشرت و لطف و محبت به همراهان و رفيقان به گونه‏اى رفتار مى‏كنيد كه از ديگران سراغ ندارم، و براستى اگر ديگران دست كم در اولين برخورد و مواجهه، چنين برخورد خوشى با دوستانشان داشته باشند، ارزنده و قابل تقدير خواهد بود. 
  باقر (علیه السلام) فرمود: آيا نمى‏دانى كه مصافحه (نهادن دست محبت در دست دوستان و مؤمنان) چه ارزشى دارد؟ مؤمنان هر گاه با يكديگر مصافحه كنند و دست دوستى بفشارند، گناهانشان همانند برگهاى درخت فرو مى‏ريزد و در منظر لطف خدايند تا از يكديگر جدا شوند. (1) 
  بر اين، محبت به دوستان و برادران دينی مظاهر مختلفی در سخنان حضرت داشته است، زمانی که فرمود: 
  كه بيشتر اميد اجابت آن مىرود و زودتر به اجابت مىرسد، دعا براى برادر دينى است در پشت سرِ او،(2) و چنين بیان داشت که: مؤمن برادر مؤمن است ، او را دشنام نمي دهد ، از او دريغ نمي کند ، و به او گمان بد نمي برد .(3) و به دوستانش توصیه فرمود که : 
  منافق با زبانت مدارا کن ، و مؤمن را از دل دوست بدار ، و اگر با يهودی  
  شدی ، خوشرفتاری کن .(4) 
  در نهایت یکی از مهمترین کارهای مومن را هميارى مالى با برادر (دينى) بر شمرد.(5) 
 ( برگرفته از کتاب ” زندگى سياسى امام باقر(عليه السلام)” ، تألیف : احمد ترابى)        [External Link Removed for Guests] 

 منابع: 

 1 ـ عن ابى عبيدة قال: كنت زميل ابى جعفر (علیه السلام) و كنت ابدا بالركوب ثم يركب هو، فاذا استوينا سلم و ساءل مساءلة رجل لا عهد له بصاحبه و صافح، قال: و كان اذا نزل نزل قبلى فاذا استويت انا و هو على الأرض سلم و ساءل مساءلة من لا عهد له بصاحبه، فقلت: يا ابن رسول الله انك لتفعل شيئا ما يفعله من قبلنا، و ان فعل مرة لكثير، فقال: اما علمت ما فى المصافحة، ان المؤمنين يلتقيان فيصافح احدهما صاحبه فما تزال الذنوب تتحات عنهما كما يتحات الورق عن الشجر و الله ينظر اليهما حتى يفترقان. (اصول کافی ، جلد 2 ، صفحه 179 ) 
 2- عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ : أَوْشَكُ دَعْوَةٍ وَ أَسْرَعُ إِجَابَةٍ دُعَاءُ الْمَرْءِ لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ ( اصول كافي ، جلد2 ، صفحه 507، باب الدعاء للإخوان بظهر الغيب ) 
 3- و قال الباقر (علیه السلام) : إن المؤمن أخ المؤمن لا يشتمه و لا يحرمه و لا يسي‏ء به الظن ( تحف‏العقول ، صفحه 296 ) 
 4- عن أبي جعفر محمد بن علي (علیه السلام) إنه قال : صانع المنافق بلسانك و أخلص ودك للمؤمن و إن جالسك يهودي فأحسن مجالسته ( الأمالي‏للمفيد صفحه 185) 
 5- قالَ الْباقِرُ (علیه السلام): اَشَدُّ الْاَعْمالِ ثَلاثَةٌ: ذِكْرُ اللَّهِ عَلى‏ كُلِّ حالٍ وَاِنْصافُكَ مِنْ نَفْسِكَ وَمُواساةُ الْاَخِ في الْمالِ (کشف الغمة ، جلد 2 ، صفحه 133)