شاهد نُهم : جمله «اللهم وال من والاه وعاد من عاداه» :
رسول خدا پس از آن كه امير مؤمنان عليه السلام را به جانشيني خود برگزيد ، از آن‌جايي كه پيش بيني مي‌كرد صحابه سخن او را
نپذيرند و با او دشمني كنند و از طرف ديگر مي‌دانست كه امير مؤمنان عليه السلام براي اداره امور مملكت نياز به ياوراني دارد كه او را
ياري نمايند ؛ از اين رو براي ترغيب مردم به ياري امير مؤمنان و نيز تذكر اين مطلب كه دشمني با علي دشمني با خداوند است ، دست به
دعا برداشت و اين چنين دعا فرمود :
خدايا دوست بدار هر كه او را (علي را) دوست بدارد ، و دشمن باش با كسي كه با او دشمن باشد ، و ياري كن هر كه او را ياري كند ...
اللهم وال من والاه وعاد من عاداه وأحب من أحبه وأبغض من أبغضه وانصر من نصره واخذل من خذله .
البزار ، أبو بكر أحمد بن عمرو بن عبد الخالق (متوفاي292 هـ) ، البحر الزخار (مسند البزار) ج 3 ، ص 35 ، ح786 ، تحقيق : د. محفوظ الرحمن زين الله ، ناشر : مؤسسة علوم القرآن ، مكتبة العلوم والحكم - بيروت ، المدينة الطبعة : الأولى ، 1409هـ .
هيثمي بعد از نقل اين روايت مي‌گويد :
رواه البزار ورجاله رجال الصحيح غير فطر بن خليفة وهو ثقة .
اين روايت را بزار نقل كرده و راويان آن راويان صحيح بخاري هستند ، غير از فطر بن خليفه كه او نيز مورد اعتماد است .
الهيثمي ، علي بن أبي بكر (متوفاي 807 هـ) ، مجمع الزوائد ومنبع الفوائد ، ج 9 ، ص 105 ، ناشر : دار الريان للتراث/ دار الكتاب العربي - القاهرة ، بيروت – 1407هـ .
به عبارت ديگر رسول خدا بعد از آن كه امير مؤمنان را به جانشيني خود برگزيد ، براي تثبيت اين امر مهم و عملي شدن آن ، مردم را
ترغيب كرد كه او را در اجراي اين امر و اداره امور مملكت ياري نمايند كه اگر چنين كنند ، خداوند آن‌ها را ياري خواهد كرد و از طرف ديگر
به منافقان فهماند كه اگر با او مخالفت كنند و قصد دشمني با او را داشته باشند ، در حقيقت با خداوند مخالفت كرده و با او دشمني
كرده‌اند .
چنين دعائي جز با مقام امامت و خلافت سازگاري ندارد ؛ زيرا اگر فقط دوستي و محبت امير المؤمنين عليه السلام مطرح بود ، معنا
نداشت كه اين همه تأكيد نمايد ؛ تا جايي كه دوستي او را دوستي خدا و دشمني با او را دشمني با خدا اعلام نمايد .
الحمد لله الذي جعلنا من المتمسكين بولاية علي بن أبي طالب عليهما السلام
والسلام علي عباد الله الصالحين