بک نختم الشرف العظیم و نبتدی
شرف امامی یا حسین و سیدی
ما شرافت بزرگ را با تو آغاز می کنیم و به پایان می بریم
شرافت این است که سرور و امام من حسین .ع است
شرف المفاخر ان تکون عمیدها
و لک الخضوع مخلّد و السودد
شرف و تمام افتخار آن است که تو سرور و رئیسش باشی
و خضوع ما مخصوص توست ، چرا که موجب سروری و آقایی جاودانه می شود
طوبی لدرب انت سالکها العلی
و ابیت ثوب مذلة ان ترتدی
خوشا به حال آن راهی که تو ، بزرگترین پیماینده آن هستی
و تو امتناع کردی از اینکه ردای ذلت و خواری را بر تن کنی
یا فرقدا شق الظلام ضیائه
و بک الانام الی المکارم تهتدی
ای ستاره ای که نورش تاریکی ها را از هم شکافت
و بوسیله تو مردمان به سوی بزرگواری ها راه می یابند
بتواضع الحق المضئ یتکامل
فعلوت شمسا یابن بنت محمد (ص)
حقیقت روشنگر ، با فروتنی تکامل می یابد
پس اینچنین ، از خورشید هم فراتر رفتی ، ای پسر دخت رسول خدا .ص
ولک العلی فوق العلاء ممهد
وقتلت عیسی شهادة و المولد
بلند مرتبگی از آن توست ، که فراتر از تمام مراتب عالیه قرار داری
و چون عیسی به آسمان عروج کردی ، و همچون او متولد شدی
قد خصک الله الجلیل مهابة
وصّفت درّاًً یا حسین بمسجدی
و خدای با عظمت ، هیبتی به تو اختصاص داده
و چون مرواریدی وصف شدی که بر تارک مسجد می درخشد
برضاک نرجو یا حسین و نقصد
بشفاعة یوم الورود لمشهد
بوسیله رضایت تو امید داریم و قصد می کنیم ...
شفاعت را ، در هنگام ورود به صحرای محشر
یا قاصدا باب الحسین بکربلا
قف وانحنی بجلالة للمرقد
ای کسی که قصد کرده ای باب حسین.ع را در کربلا
(بر این درگاه) بایست و در مقابل شکوه و عظمت آن بارگاه سر تعظیم فرود آر
عرّج علی دم یفوح بعنبر
قف و التفت نحو الکفیل الامجد
راهت را بسوی آن خونی که بوی خوش عنبر از او می ترواد ، قرار ده
سپس بایست ، و رویت را متوجه آن سرپرست بسیار عظیم نما
عباس ذوالکف القطیع و انه
اسس الفضیلة رکنها بتخلد
عباسی که (به ظاهر) دستانش قطع گردید ، همانا
فضیلتی را بنا نهاد ، که رکن و پایه اش جاودانه است
طافت علی قبر الحسین ملائک
من ربها کانت تروح و تغتدی
بر قبر امام حسین .ع فرشتگانی طواف می کنند ...
از سوی پروردگارشان ، که همواره صبح و شام درآانجایند
قبر الحسین علامة نحو السماء
بل حادیا رکب المواجد فی غد
قبر حسین .ع نشانه ای است به سوی آسمان
بلکه ، حُدی خوانِ (راهنما و هدایتگر) کاروانیان ِ راه جو ، در آیندگان است
یا زائرا باب الاله بلهفة
قبّل تراب مخلد بتهجد
ای کسی که درگاه خدا را با سوز و آه زیارت می کنی
بر خاک مزار آن جاودانه ، تا صبح بوسه بزن
هذا الحسین(ع) ابن الرسول محمد (ص)
انعم به و به وجوب نفتدی
و این حسین .ع است ، فرزند رسول خدا (که وصفش در بالا امد)
پس او زنده و جاودانه باد ، و واجب است که ما فدای او شویم (و او همیشه زنده بماند)
[HR]
برای دانلود کلیک کنید:
