21- انبياء (پيامبران)
در ابتداى سوره، اساس دعوت پيامبران، فرجام پيروان و مخالفان،
موضعگيرى خصمانه مشركين با آئين توحيدى بيان شده و در خلال سوره ، يادى از سرگذشت:
ابراهيم، لوط، اسحاق، يعقوب، نوح، داود، سليمان، ايوب، اسماعيل، ادريس، يونس، زكريا و يحيى (علیهم السلام) به ميان آمده است.
و نيز از قيامت و معاد، كه در كنار توحيد، سر لوحه دعوت همه انبياء است، در پايان سوره ياد شده است.
در واقع، اين سوره، با بيان اين معارف اتمام حجتى است براى هر دو گروه موافق و مخالف.
و هشدار اينكه در محكمه قيامت، به حسابها رسيدگى خواهد شد.
شصت و دومين سورهاى است كه در سال 6 بعثت در مكه فرود آمده و داراى 112 آيه مىباشد.
22- حج (قصد و آهنگ و نام يكى از عبادات اسلامى كه از فروع دين است)
از آيه 26 تا 37 از ساختن كعبه و فوائد و آثار فريضه اجتماعى - سياسى - عبادى حج و اعمال اين عبادت، سخن به ميان آمده است.
و قبل از آن، از هيبت و عظمت بر پا شدن قيامت، در 10 آيه سخن گفته شده است.
مبداء و معاد و جدال و جهاد با مشركين از مطالب مهم ديگر اين سوره مىباشد.
و در چند جا هم از قدرت مطلقه خدا در دنيا و آخرت ياد مىشود.
در سال 3 هجرى در مدينه بعد از سوره نور نازل شده و 78 آيه دارد.
