در ايام كودكى از امام حسين عليه السّلام در باره صداى حيوانات سؤال كردند؛ چون از شرائط امامت اين است كه عالم به زبان تمام حيوانات باشد.
امام عليه السّلام در پاسخ آنان (كه حيوانات هنگامى كه صدا میكنند چه میگويند) فرمود:
- كركس مى گويد: اى فرزند آدم! هر گونه كه می خواهى زندگى كن، ولى بدان كه عاقبت مرگ است.
- باز مى گويد: اى عالم به خفيّات و اى رفع كننده بلاها!
- طاوس مى گويد: خدايا! به خود ظلم كردم و به زينتم مغرور شدم، پس مرا ببخش.
- خارپشت مى گويد: خداوند بر عرش خود قرار گرفته است.
- خروس مى گويد: هر كس خدا را شناخت او را فراموش نمی كند.
- مرغ مى گويد: اى خدايى كه بر حقى، تو بر حقى و سخن تو حق است. يا اللَّه! يا حق!
- قرقى مى گويد: به خدا و روز قيامت، ايمان دارم.
- لاشخور مى گويد: به خدا توكل كن كه او روزى می دهد.
- عقاب مى گويد: هر كس از خدا اطاعت كند، سختى نمی بيند.
- شاهين مى گويد: خداوند، پاك، منزه و حقّ است چه حقّى!
- جغد مى گويد: انس در دورى نمودن از مردم است.
- كلاغ مى گويد: اى روزى دهنده! روزى حلال برسان.
- دُرنا مى گويد: خدايا! مرا از شرّ دشمنانم حفظ كن.
- لك لك مى گويد: هر كس از مردم فاصله بگيرد، راحت تر است.
- اردك مى گويد: آمرزش تو را خواهانم اى خدا!
- هدهد مى گويد: چقدر شقى و بدبخت است كسى كه گناه می كند.
- قمرى مى گويد: اى داناى به اسرار و پنهانها، اى خدا!
- كبوتر مى گويد: تويى خدا و غير از تو خدايى نيست.
- زاغ مى گويد: منزّه است كسى كه بر او چيزى مخفى نيست.
- طوطى مى گويد: ياد خدا باعث مغفرت گناهان است.
- گنجشك مى گويد: طلب آمرزش می كنم از گناهانى كه خدا را به خشم آورد.
- بلبل مى گويد: «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ حقّا حقّا».
- كبك مى گويد: قيامت نزديك است.
- بلدرچين مى گويد: اى فرزند آدم! چه چيز تو را از مرگ غافل كرده است.
- مرغ شكارى مى گويد: «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ و آله خيرة اللَّه».
- قمرى مى گويد: «يا واحد يا احد يا فرد يا صمد».
- داركوب مى گويد: خداى من! مرا از آتش نجات بده.
- چكاوك مى گويد: خدايا! گناهان مؤمنين را ببخش.
- كبوتر صحرايى مى گويد: خدايا! اگر مرا نبخشى، بدبخت می شوم.
- مرغ عشق مى گويد: «لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ [العلىّ] العظيم».
- شتر مرغ مى گويد: معبودى به غير از خدا نيست.
- پرستو هنگام صدا كردن، سوره حمد را می خواند و می گويد: اى قبول كننده توبه كنندگان! اى خدا! حمد و ثنا براى توست.
- زرّافه مى گويد: «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وحده».
- ميش مى گويد: مرگ بهترين پند دهنده است.
- بزغاله مى گويد: (خدايا!) مرگم را برسان تا گناهانم كم باشد. وقتى كه شير غرش می كند؛ يعنى امر خداوند مهم است مهم.
- گاو نر مى گويد: اى فرزند آدم! صبر كن. تو در مقابل كسى هستى كه تو را می بيند و ديده نمی شود و آن خداست.
- فيل مى گويد: از مرگ، گريزى نيست.
- يوز پلنگ مى گويد: «يا عزيز يا جبّار يا متكبّر يا اللَّه!».
- شتر مى گويد: منزّه است خدايى كه خواركننده ستمكاران است.
- اسب مى گويد: سبحان ربّنا سبحانه!
- گرگ مى گويد: كسى را كه خدا حفظ كند، هرگز ضايع نمی گردد.
- شغال مى گويد: واى! واى! واى! بر گناهكارى كه در گناه كردن، اصرار می نمايد.
- سگ مى گويد: گناهان، باعث خوارى است.
- خرگوش مى گويد: خدايا! مرا هلاك نكن و حمد و ستايش براى توست.
- روباه مى گويد: دنيا خانه غرور است.
- غزال مى گويد: خدايا! مرا از آزار و اذيت نجات بده.
- كركدن مى گويد: (خدايا) به فريادم برس و الّا هلاك می گردم.
- گوزن مى گويد: خداوند مرا كفايت می كند و بهترين وكيل است.
- پلنگ می گويد: پاك و منزه است خدايى كه با قدرت، عزيز شده است.
- مار مى گويد: اى خدا! چقدر شقى و بدبخت است كسى كه تو را معصيت می كند.
- عقرب مى گويد: بدى، چيز وحشتناكى است.
سپس امام عليه السّلام فرمود: تمام مخلوقات خداوند او را تسبيح می كنند. بعد امام اين آيه را تلاوت فرمود:
«وَ إِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ».
«همه مخلوقات، خدا را تسبيح می كنند ولى شما تسبيح آنان را درك نمی كنيد». { سوره اسرا آیه 44 }
منبع :
بحار 64/27 حديث 8