از نگاه وهابیت آیا عمر نیز مشرک است؟؟؟؟

[dralireza]

    از مهمترین ابزار تهاجم بی امان وهابیت علیه شیعه، توسل و وسیله قرار دادن کسانیست که در بارگاه الهی تقرب دارند. این نقطه ی اختلاف میان شیعه و وهابیت،همان طور که بارها گوشزد کرده ام، حمله ی بی منطقی را سامان داده که غالباهمراه با خشونت می باشد، خشونتی که در چهره های گوناگون به خصوص ترور، قطععضو، شکنجه و… بروز یافته است. این خشونت که امروزه تئوریزه گردیده ومستند به فتاوی علمای وهابی ست، اسف بارترین صحنه های تاریخ را رقم زده ودهشت ناک ترین مناظر خشونت به نام مذهب را به نمایش گذارده است.  

   وهابی حاضر نیستند حتی در کتب مربوط به مذهباهل سنت نیز مطالعه ای نموده و مستند بودن اعمال شیعیان در مورد توسل رابپذیرند. روشن است که به هیچ روی نمی توان گفت دانشمندان این فرقه ی خشونتطلب، از انبوه مدارک تاریخی درباره توسل بی اطلاع هستند، بلکه آن گاه کهتعصب در کار آید، پرده ای بس ضخیم در مقابل دیدگان آویخته می شود و حتیکوچک ترین شعاعی از واقعیت به دیده درنمی آید.  

 [COLOR=#0070c0]در سالی که قحطی و خشک سالی فراگیر شده بود، عمر بنخطاب ( خلیفه دوم اهل سنت ) از عباس ( عموی پیامبر اکرم صلی الله علیهوآله وسلم ) درخواست نمود که از خداوند طلب باران نماید. خداوند نیز بادعای عباس بر آنان باران فروفرستاد و زمین سرسبز گشت. پس عمر گفت: به خداسوگند! عباس وسیله ای به سوی خداوند و جایگاهی برای رسیدن به او می باشد.هنگامی که مردم سیراب گشتند، دست به بدن عباس می کشیدند ( برای تبرک ) وبه او می گفتند: خوشا به حالت ای ساقی مکه و مدینه  
 (1). (2) 


   به نتایجی که با دقت در این داستان حاصل می شود و درپی آن سوالاتی که مطرح می گردد، عنایت فرمائید.  

  . عمر به عنوان خلیفه پیامبر اکرم صلی الله علیهوآله وسلم، بدون آن که مستقیما به سراغ خداوند برود و خواسته اش را بدونواسطه از ذات اقدس ربوبی طلب کند، دست به دامان یکی از بندگان خدا شده است.  

   وهابیت این کار عمر را مساوی با شرک می داند؟آیا مهر تایید، تنها بر کار عمر زده می شود یا اگر دیگران نیز این کار راانجام دهند، عمل پسندیده ای انجام داده اند؟ اگر به طور کلی هر نوع خواستهای از کسی غیر از خداوند متعال شرک است، به نظر شما عمر به خاطر ارتکابشرک و خروج از دایره ی مسلمانی، عنوان خلیفه را از دست نخواهد داد؟   

 . یکی از مبانی مورد تاکید اهل سنت، عدالت تمام اصحاباست. این بدین معنی است که کار ناشایستی از این گروه صادر نمی شود. آیاعلاوه بر عمر که خود متوسل به کسی غیر از خداوند شده، سایر مردم مدینه کهقطعا تعداد زیادی از اصحاب در میان آنان بوده اند، ناظر ماجرا نبوده اند؟اگر این کار عمر شرک باشد، آیا سکوت اصحاب، بلکه اعلام رضایتی که پس ازنتیجه بخش بودن این عمل شرک آلود! کرده اند، دلیل بر مشرک بودن طیف گستردهای از اصحاب پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم نیست؟ اگر صحابه بانظر وهابیت در مورد مشرک دانستن کسی که توسل می کند، هم داستان بودند، آیانباید همچون علمای وهابیت فتوا به قتل عمر می دادند و کشتن وی را برابر باهزار حسنه می دانستند؟! 

  . عباس عموی پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم، به عنوانکسی که از نزدیکان رسول اکرم علیه وآله السلام محسوب می شده، درخواست عمررا می پذیرد و دست به دعا برمی دارد. این مطلب که به وضوح از این نقلتاریخی استفاده می شود، نشان دهنده ی آن است که توسل حتی در میان بستگانپیامبر اکرم صلوات الله علیه، امری مقبول و پذیرفته شده، بوده است. آیاوهابیون می توانند اتهام شرک را به این فرد نیز وارد آورند، یا به ناچاروی را علاوه بر عمر و سایر صحابه حاضر در مدینه، از استثناهای حرمت توسلخواهند دانست؟!  

 [COLOR=#002060]د. در این نقل آمده است که خداوند با دعای عباس، باران رافروفرستاد. آیا این کار خداوند تاییدی بر عمل به زعم شما شرک آلود خلیفه،عباس و سایر صحابه نیست؟ آیا خود خداوند را هم آمر و راضی به شرک می دانید؟  
 [COLOR=#c00000]ه. پس از مستجاب شدن دعای عباس، خلیفه سوگند یاد کرده استکه عباس وسیله ای به سوی خداوند و جایگاهی برای رسیدن به او می باشد. بااین سوگند خلیفه چه می کنید؟ آیا خلیفه سوگند دروغ یاد کرده است؟ آیا درنظر شما سوگند دروغ، گناه نیست؟ آیا می پذیرید که خلیفه ی دوم مذهب شما،آشکارا مرتکب معصیت شده باشد؟  

 [COLOR=#002060]آیا عمر چون خلیفه بوده، مجاز به شرک بوده و شرکلطمه ای به توحید وی وارد نمی کرده است، و تنها شیعیان هستند که به خاطرمتوسل شدن به انسان های مقرب بارگاه خداوند، باید مشرک قلمداد شوند؟ بهراستی آیا تعصب شما را وادار به موضع گیری در برابر حق و حقیقت نکرده است؟؟  

  پی نوشت ها: 
 .عباس منصب سقایت حجاج را داشته است و بدین جهتساقی مکه شمرده می شده است. پس از مستجاب شدن دعای او و سیراب شدن اهلمدینه، مردم او را ساقی مدینه نیز لقب دادند و در نتیجه او ساقی دو حرممکه و مدینه نام گرفت. 

 [COLOR=#17365d]2.گوشه ای از منابع مهم اهل سنت که این واقعه را ثبت کرده اند ( نوزده منبع ):  

  . المستدرک، حاکم نیشابوری، جلد2، صفحه615، حاکم سند این داستان را صحیح دانسته است.  

  .وفاء الوفاء، سمهودی، جلد2، صفحه419  

  .غریب الحدیث، ابن قتیبة، جلد1، صفحه 397  

  .اسد الغابة، ابن اثیر، جلد 3، صفحه111، ناشر: دارالکتب العربی، بیروت، لبنان  

  .اضواء علی السنة المحمدیة، ابی ریة، صفحه159  

  .الاستیعاب، ابن عبدالبر، جلد2، صفحه814  

  .شفاء السقام، السبکی، صفحه120  

  .المواهب، قسطلانی، جلد1، صفحه16  

  .شرح المواهب، زرقانی، جلد1، صفحه62  

  .فرقان القرآن، عزامی، صفحه117  

  .الخصائص الکبری، سیوطی، جلد1، صفحه6  

  .الفایق فی غریب الحدیث، زمخشری، جلد3، صفحه 116، ناشر: دارالکتب العلمیة، بیروت، لبنان  

  .تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، جلد26، صفحه363، ناشر: دارالفکر للطباعة و النشر و التوزیع، بیروت، لبنان  

  .الوافی بالوفیات، صفدی، جلد16، صفحه361، ناشر: دار احیاء التراث، بیروت، لبنان  

  .المغنی، ابن قدامة، جلد2، صفحه295  

  .الشرح الکبیر، ابوالبرکات، جلد2، صفحه295  

  .نیل الاوطار، شوکانی، جلد4، صفحه32  

  .الاصابة، ابن حجر عسقلانی، جلد2، صفحه271  

  .فتح الباری، جلد2، صفحه413  

 

[soldier young]

با سلام
من شخصا با روحیات وهابیت خیلی اشنائی ندارم و اصلا علاقه مند شناخت این فرقه گمراه هم نیستم.
ولی برای اینکه این مقاله بیشتر مستدل به برهان شود سوالی که در ذهنم امد پس از خواندن این متن را می پرسم تا دوستانی که شناخت بیشتری نسبت به اعتقادات وهابیون دارند با جواب گوئی به این شبهه من، یاری دهنده دوست عزیزمان در رساندن هر چه بیشتر منظورش باشند.
شاید وهابیون توسل جستن به انسانی را که فوت کرده حرام می دانند؟ تو در این داستان تمام تکیه استدلالت بر کمک خواستن از عموی پیامبر بود در حالی که زنده بوده است شاید وهابیون معتقدند نباید از کسی که فوت کرده مثل پیامبر و ائمه معصومین توسل جست وگرنه که دعا کردن در حق دیگران از سوی انسانهای زنده را فکر کنم همه قبول داشته باشند مثل دعای پدر و مادر در حق فرزند که سریعا توسط خدا اجابت می شود.
تکرار می کنم من شناختی بر وهابیون ندارم و خواستم بحث را بیشتر باز کرده باشم.

[dralireza]

وهابیان با دیدگاه خاصی که در میزان شرک و توحید دارند، بسیاری از اعمال مسلمین؛ از قبیل تبرّک، استعانت از ارواح اولیای الهی و... را شرک می‏دانند، و عاملان به آن را مشرک می‏خوانند، و به تبع آن، خون و اموالشان را حلال می‏شمرند. آنان تا آنجا پیش می‏روند که ذبیحه آنان را حرام می‏دانند. ولی در مقابل، مسلمانان عالم با مبانی خاصی که از راه عقل و قرآن و روایات معتبر کسب کرده‏اند این مصادیق و اعمال را نه تنها شرک ندانسته، بلکه مستحب و در راستای توحید می‏دانند. در اینجا به بررسی موضوع فوق می‏پردازیم:



فتاوای وهابیان در مصادیق شرک

1 - شیخ عبدالعزیز بن باز، مفتی وهابیان در عصر خود می‏گوید: «دعا از مصادیق عبادت است، و هر کس در هر بقعه‏ای از بقعه‏های زمین بگوید: یا رسول اللَّه، یا نبی اللَّه، یا محمّد به فریاد من برس، مرا دریاب، مرا یاری کن، مرا شفا بده، امّتت را یاری کن، بیماران را شفا بده، گمراهان را هدایت فرما، یا امثال این‏ها، با گفتن این جمله‏ها برای خدا شریک در عبادت قرار داده و در حقیقت پیامبرصلی الله علیه وآله را عبادت نموده است...».

2 - همو در جای دیگر می‏گوید: «بی شک کسانی که به پیامبرصلی الله علیه وآله یا غیر او از اولیا و انبیا و ملائکه یا جن، پناه می‏برند، معتقدند که آنان دعایشان را شنیده و حاجاتشان را بر آورده می‏کنند، این اعتقادها انواعی از «شرک اکبر» است؛ زیرا علم غیب را غیر از خدا کسی دیگر نمی‏داند. دلیل دیگر این که تصرفات و اعمال اموات در دنیا با مرگ منقطع شده است - خواه پیامبر باشند یا غیر پیامبر - و ملائکه و جن نیز از ما غایب و به شئون خود مشغولند»..

3 - همو می‏گوید: «آنچه در کنار قبور از انواع شرک انجام می‏گیرد، قابل توجّه است؛ از جمله صدا زدن صاحبان قبر، استغاثه به آنان، طلب شفای مریض، طلب نصرت بر اعدا و امثال این‏ها، همه از انواع شرک اکبر است که اهل جاهلیّت به آن عمل می‏کردند».

4 - وی در جای دیگر می‏گوید: «ذبح برای غیر خدا منکری عظیم و شرک اکبر است؛ خواه برای پیامبر باشد یا ولیّ یا ستاره یا بت یا غیر این‏ها...».

5 - همو می‏گوید: «در نماز اقتدا به مشرکان جایز نیست، که از جمله آنان کسانی‏اند که به غیر خدا استغاثه می‏کنند و از او مدد می‏خواهند؛ زیرا استغاثه به غیر خدا؛ از اموات و بت‏ها و جنّ و غیر این‏ها از انواع شرک به خداست...».

6 - وی در جایی دیگر می‏گوید: «قسم به کعبه یا غیر کعبه از مخلوقات جایز نیست».

7 - او می‏گوید: «صدا زدن مرده و استغاثه به او و طلب مدد از وی، همگی از مصادیق شرک اکبر است، آنان همانند عبادت کنندگان بت‏ها در زمان پیامبرصلی الله علیه وآله از قبیل: لات، عزّی و مناتند...».

گویا وهابیان تنها خود را اهل توحید خالص می‏دانند و معتقدند: بقیه - که اکثریّت مسلمانان را تشکیل می‏دهند - مشرکانی‏اند که خون، ذرّیه و اموالشان احترام ندارد، و خانه‏هایشان نیز خانه جنگ و شرک است....

عمر عبدالسلام نویسنده سنّی مذهب می‏گوید: «در سفری که در جوانی به مکه مکرّمه برای ادای فریضه حجّ به سال 1395ه.ق داشتم، در مدینه منوره کنار قبر پیامبر اکرم‏صلی الله علیه وآله با صحنه بسیار عجیبی روبه‏رو شدم. دیدم که وهابیان با انواع اهانت‏ها با مسلمین برخورد می‏کنند و مسلمانان را که میهمانان خدا و رسولند با انواع فحش و دشنام از کنار قبر رسول خداصلی الله علیه وآله دور می‏سازند. هر گاه زائر قصد اظهار محبّت به حضرت و نزدیک شدن به ضریح رسول خداصلی الله علیه وآله و بوسیدن آن را داشت، او را با جمله «ابتعدوا ایّها المشرکون» از ضریح دور می‏ساختند. از این کردار بسیار ناراحت شدم، و بعد از مراجعه به تاریخ دیدم که این اعمال نشأت گرفته از افکار بزرگان وهابیان از قبیل ابن تیمیه و دیگران است...».

وهابیان با این نوع برخورد چه هدفی را دنبال می‏کنند؟ با دقت در رفتار آنان پی می‏بریم که آنان در ظاهر یک اصل مهمّی را دنبال می‏کنند که همان گسترش توحید و مقابله با انواع شرک و بت‏پرستی است، ولی واقع امر و پشت قضیه حکایت از امر دیگری دارد. واقع امر آن است که آن‏ها خواسته یا ناخواسته هدفی را دنبال می‏کنند که استعمار، خواهان آن است که همان تفرقه بین مسلمین و ایجاد فتنه‏ها و جنگ‏ها بین آنان است تا در این میان، دشمن سوء استفاده کرده، به مطامع شوم خود برسد. گروهی از محققین در تاریخ وهابیت این هدف مخفی را به اثبات رسانده و تصریح نموده‏اند که اصل این مذهب و تأسیس آن در جزیرة العرب به امر مستقیم وزارت مستعمرات انگلستان بوده است؛ زیرا بهترین مذهبی که می‏تواند مطامع پلید آنان را تأمین نماید، این مذهب با همین نوع افکار، آن هم در جزیرة العرب است.

[dralireza]

اللهم العن الجبت والطاغوت