فضيلت صلوات بر پيامبر و آل او(ص)
1. در کنزل العمال از حسن از پيامبر خدا روايت کند که فرمود:
أکْثِرُوا الصَّلاه عَلَيَّ، فَإنَّ صَلاتَکُمْ عَلَيَّ مَغْفِرَه لِذُنُوبِکُمْ؛
صلوات بر من را بسيار کنيد، زيرا، صلوات شما بر من مايه آمرزش گناهانتان است[1].
2. نيز، از ابودرداء از رسول خدا(ص) است که فرمود:
مَنْ صَلّي عَلَيَّ حينَ يُصْبِحُ عَشْراً وَ حينَ يُمْسي عَشْراً أدْرَکَتْهُ شَفاعَتي؛
کسي که در هر صبح و شام ده بار بر من صلوات فرستد، شفاعت من او را فرا گيرد[2].
3. از سهل بن سعد آورده است:
قَدِمَ رَسُولُ اللَّه(ص) فَإذا بِأبي طَلْحَه، فَقامَ إلَيْهِ فَتَلَقَّاهُ فَقالَ: بِأبي اَنْتَ وَ اُمّي يا رَسُولَ اللَّه إنّي لَأرَي السُّرُورَ في وَجْهِکَ، قالَ(ص): تاني جبرئيلُ آنفاً فَقالَ: يا مُحمّد! مَنْ صَلّي عَلَيْکَ مَرَّه کَتَبَ اللَّهُ بِها عَشْرَ حَسَناتٍ وَ مَحي عَنْهُ عَشْرَ سَيِّئاتٍ وَ رَفَعَ لَهُ بِها عَشْرَ دَرَجاتٍ؛
رسول خدا(ص) وارد شد که ابو طلحه به سوي او شتافت و از او استقبال کرد و گفت: «پدر و مادرم فدايت اي رسول خدا! چهره شما را مسرور مي بينم.» فرمود:
«جبرئيل به تازگي نزد من آمد و گفت: اي محمد! هر کس يک بار بر تو صلوات فرستد، خداوند، ده حسنه پاداشش داده، ده سيئه و بدي را از او زدوده و ده درجه بالايش مي برد[3].»
4. در صحيح مسلم، سنن ترمذي، سنن نسائي، مسند احمد و غير آن از ابو هريره آمده است که: رسول خدا(ص) فرمود:
مَنْ صَلّي عَلَيَّ واحِداً صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ عَشْراً[4]؛
هر کس يک صلوات بر من فرستد، خداوند ده بار بر او صلوات فرستد[5].
5. در کنزل العمال از عمار ياسر از رسول خدا(ص) روايت کند که فرمود:
إنَّ اللَّهَ أعْطي مَلَکاً مِنَ الْملائکه أسْماعَ الخَلْق، فَهُوَ قائمٌ عَلي قَبْري إلي يَوْمِ القِيامه لا يُصَلّي عَلَيَّ اَحَدٌ صَلاه إلاّ سَمَّاهُ بِاسْمِه وَ اسمِ أبيه و قالَ: يا مُحمّد صَلّي عَلَيک فُلانُ بن فُلان. وَ قَدْ ضَمِنَ لي رَبّي - تَبارَکَ وَ تَعالي- انّه أردُّ عَلَيه بِکُلِّ صَلاه عَشْرا؛
خداوند فرشته اي از فرشتگان را به اندازه همه مردم شنوائي داده و او تا روز قيامت بر قبر من ايستاده است. هيچ کس بر من صلواتي نمي فرستد مگر آنکه او را به نام و نام پدر معرفي کرده و گويد: اي محمد! فلاني پسر فلان بر تو صلوات فرستاد. پروردگار والاي من ضمانت کرده که هر صلواتش را ده بار به او باز گردانم[6].
6. در سنن ابوداود و ترمذي و نسائي و مسند احمد و مستدرک از فضاله بن عبيد آورده اند که گفت[7]:
سَمِعَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) رَجُلاً يَدعُو فِي الصَّلاه وَ لَمْ يَذْکُر اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ يُصَلِّ عَلَي النَّبي فَقالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): «عَجَّلَ هذا» ثُمَّ دَعاهُ وَ قالَ لَهُ وَ لِغَيْرِهِ: إذا صَلّي اَحَدُکُمْ فَلْيَبْدأ بِتَحْميدِ اللَّهِ وَ الثَّناءِ عَلَيْه ثُمَّ لِيُصَلِّ عَلَي النَّبي(ص) ثُمَّ لِيَدْعُ بَعْدُ ما شاءَ؛
رسول خدا(ص) شنيدند مردي در نماز دعا مي کند، ولي نه خدا را ياد کرد و نه صلوات بر پيامبر خدا(ص) فرستاد. رسول اللَّه(ص) فرمودند: «او شتاب کرد.» سپس وي را فرا خواند و به او و ديگران فرمود:
«هر گاه يکي از شما نماز خواند، ابتدا حمد و ثناي الهي کند، سپس بر پيامبر خدا(ص) صلوات فرستد، پس از آن هر چه خواست، از خدا بخواهد[8].»
7. از سعد ساعدي از رسول خدا(ص) آورده اند که فرمود:
لا صَلاه لِمَنْ لا يُصَلّي عَلَي النَّبيّ(ص)؛
نماز کسي که بر پيامبر(ص) صلوات نفرستد، نماز نيست[9].
8. از جابر از رسول خدا(ص) روايت کرده اند که فرمود:
مَنْ ذُکِرْتُ عِنْدَهُ فَلَمْ يُصَلِّ عَلَيَّ فَقَدْ شَقي؛
کسي که نام من نزد او برده شود و بر من صلوات نفرستد يقيناً ستم کرده است[10].
9. از امام حسين بن علي(ع) از رسول خدا(ص) روايت کرده اند که فرمود:
مَنْ ذُکِرْتُ عِنْدَهُ فَخَطَئ الصَّلاه عَلَيَّ خَطَئ طَريقَ الجَنَّه؛
کسي که نام من نزد او برده شود و صلوات بر مرا نديده انگارد، راه بهشت را نديده انگاشته است[11].
10. در مسند احمد و سنن ترمذي و غير آن، از حسين بن علي(ع) از رسول خدا(ص) روايت کرده اند که فرمود:
ألبَخيلُ مَنْ ذُکِرتُ عِنَدهُ فَلَم يُصَلِّ عَلَيَّ؛
بخيل کسي است که نام من نزد او برده شود و بر من صلوات نفرستد[12].
