پيام‌هاي الهی انسانی عاشورایی در صحنه کربلا هر يك به تنهايي مي‌تواندزمينه ساز حركتي عظيم الهی انسانی در هر زمانی باشد، پیام هایی که پشت مستكبرين عالم را به خاك می کشد و عاشورا را به عنوان احیا کننده دین اسلام معرفی می کند،پیام عاشورا یک مکتبِ مربوط به یک دوران نیست، بلکه پیامی است به همۀ نسلهای حال وآینده.
امام حسین (ع) با قیام خود، اخلاق منفی ترس و شكست پذیرانه را که در جامعه حاكم بود را دگرگون ساخت، و مردم جامعه را از شكست روحی كه به آن تن داده بودندرهایی بخشید، اخلاقِ شكست و ناامیدی، و خلق و خوی منفی ترس و یاس را از بین بُرد، و راه را بر اخلاقیات شكست بست، اراده و وجدانِ امت شكست خورده را به آنها بازگرداند، و اخلاق شكست پذیرانه را از ساحت جامعه اسلامی طرد نمود.
امام حسین سردار پرشکوه و شکست ناپذیر روزگار، و قهرمان یارانی که دربرابر ذلت و تحقیر سر فرود نیاورده بودند، به عصرها و نسلها درس جوانمردی و شرافت،و مرگ پر افتخار را در زیر سایه شمشیرهای آخته داد، او بر بیداد و فریبی که داشت اسلام را ریشه کن می کرد قیام کرد.
امام حسین (ع) در آخرین لحظات زندگی خود حتی طفل شیرخوار خود حضرت علی اصغر(ع) را قربانی حقانیت قیامش قرار داد، و با این عمل اندیشه فلاسفه و بزرگان عالم را متحیر ساخت که چگونه در این دَمِِ آخر با آن همه مصائب جانکاه و افکارمتلاطم و عطش و کثرت جراحات، باز هم از مقصد عالی خود دست برنمی داشت، با اینکه میدانست بنی امیه ستمگر بر فرزند صغیرش هم رحم نخواهند کرد، برای حقانیت قیامش بچه شیرخوار خود را بر سر دست گرفت و تمنای آب کرد، ولی با تیری بر گلوی بچه جواب شنید،قصد امام حسین (ع) از این حرکت هدایت خلقی بود که زر و زور کورشان کرده بود، وگرنه در آن حالت که امام همه یاران و اهل بیت خود را از دست داده بود آب از گلوی مبارک آن بزرگوار پایین نمی رفت، امام در لحظه های آخر زندگی خود هم، تشنه هدایت مردم بود، مردمی که زر و زور و ترس از غیرِ خدا کورشان کرده بود.
مردمی که جهالت، زود خشمی، ظاهرگرایی، تردید و هیجان زدگی، خشوع شرك آمیزدر برابر ظلم، و داشتن تكبر همراه حماقت در برابر مظلوم از خصوصیات آنان بود،کسانی که نرم خویی را با درشتی پاسخ می گفتند، در عوض در مقابل ظالمان و ستمکاران ناتوان و درمانده بودند، کسانی که عجولانه و بی تدبیر گام پیش می نهادند و تسلیم در برابر ندامت از خصوصیات بارز آنان بود، و در صحنه عمل چنان شتاب زده پای درعمل می فشردند كه فرصتی برای تفكر و تدبیر باقی نمی گذاشتند، و چه زود هم كارشان به پشیمانی می كشید، عجیب اینکه برای جبران پشیمانی خود، به راه هایی می رفتندكه بازگشتی نداشت.
در چنین جامعه ای بود که پیام های عاشورا الگویی شد برای امت اسلام در هرزمان و مکان در برابر ظالمان، عزت و سرافرازی بود در برابر ذلت و تسلیم پذیری،نوعی اخلاق بلند نظرانه كه دیدگاه انسان را به دنیا و زندگی و دلبستگی های آن دگرگون می ساخت.
در عاشورای سال61 قمری آقا امام حسین(علیه السلام) به مریدانش یاد داد که می توان با قدرت حق، باطل را تا ابد محكوم کرد و داغ باطل بودن باطل را بر پیشانی ستمكاران و حكومتهای شيطانی زد.
امام حسین(ع) در کربلا به بشریت در مقابل طاغوت های زمان درس سازندگي وكوبندگی داد، و راه فنای ظالم و شكستن ستم كار را به فدايی دادن و فدايی شدن دانست.
عاشورا نشانگر این حقیقت است که حسین و یاران آزاده اش در گذر زمان دربرابر استبدادی ددمنش و خونخوار و در برابر سپاهی دژخیم در بیابانی خشک و سوزان روبه رو شدند، تا به انسان های سرکش و زیاده خواه بفهمانند که ظلم و استبداد مقام وموقعیت و شرف و بلند مرتبه گی نمی آورد.
امام حسین(ع) در ظهر عاشورا با شکیب در عطشی کوتاه تمام تاریخ را سیراب کرد، و سطح فکر بشریت را برای فرار و برون رفت از ذلت و تحقیر شدگی یک انسان ارتقاء بخشید.
تاریخ در یک نیم روز وام دار عاشورا شد و در همان نیم روز در امت اسلام،حماسه و غیرت ایجاد کرد، حمیت و شجاعت و سلحشوری به وجود آورد، خلق و خوی منفی ترس و یاس را کنار زد تا اخلاق منفیِ ذلت پذیرانه و شكست پذیرانه را دگرگون سازد.
پیام عاشورای حسینی تبلور یک الگوی راهبردی در هر زمان و مکان برای احیای دین و ارزش های معنوی در اندیشه ها، جان ها، زندگی ها و تربیت و سازندگی بشریت است، و می بینیم که هنوز اسرای کربلا به شام نرسیده بودند که علم خونخواهی امام حسین(ع)برافراشته شد، و نهضت عظیمی علیه یزید و یزیدیان شروع شد.
امام حسین (ع) کسی نبود که در برابر ذلت و بیداد سر خم کند، و بیم آن داشت که اگر با پذیرش امان نامه کشته هم نشود ذلت بر او و دیگر آزاد منشان رهرو راهش و رهروان پدرش و شیعیانش تحمیل گردد، او مرگ پر عزت و افتخاری جاودانه را بر زندگی ذلیلانه برگزید، آنها بلند آوازه شدند و غیرت و مردانگی و آزادی و افتخار را برای مسلمانان به خصوص شیعیان تا ابد باقی گذاشتند.
عاشورا نقطه اوج امانت ادای انسان بود و شهادت امام حسین (ع) در عین اندوه فراوان، نشانه فتح نهائی روح اسلام واقعی بود، و تسلیم کامل به اراده الهی به شمارمی رفت، عاشورا جاهلیت به وجود آمده را ازبین بُرد، و امت اسلام را از ظلمت جهل وحیرت و گمراهی رهایی بخشید.
امام حسین (ع) ضعیفی که باید برای او گریست نبود، او آموزگار بزرگ شهادت است که اكنون برخاسته تا به همه آنها كه جهاد را تنها در توانستن مى فهمند، به همه آنها كه پیروزى بر خصم را تنها در غلبه می دانند، بیاموزد كه شهادت نه یك جان باختن كه یك انتخاب است، امام حسین(علیه السلام) آن یگانه عالم ماندگارترین باوررا بر پهنه زمان نگاشت.
عزاداری برای سیدالشهدا امام حسین علیه السلام، یکی از بزرگترین مصادیق بزرگداشت شعائر الهی و نشانه پروامندی دل هاست، و ما سلام و درود می فرستیم به ساحت مقدس حضرت امام حسین علیه السلام، که با یاران و اولاد و اصحاب با وفایش، و با نثار جان خويش آيين حيات بخش الهى را زنده كرد، و در نهضت مقدسش در روز عاشورابه حفظ ارزشها و زدودن تحريف ها علیه بدعت هايى كه نااهلان بر دين جدش وارد ساخته بودند به مبارزه برخاست.
اینک انقلاب اسلامي ايران پرتويي از پیام عاشورا و انقلاب عظيم الهي آن است، انقلابی که كاخ ستمگري یزیدیان زمانه را با خون در هم كوبيد و كاخ سلطنت شيطاني را فرو ريخت.
