لطفا توضیح درباره محمد بن عبدالوهاب وشروع وهابیت توضیح دهید/.
باتشکر
داستان شروع وهابیت
مدیر انجمن: شورای نظارت
-
- پست: 2
- تاریخ عضویت: دوشنبه ۱۱ شهریور ۱۳۹۲, ۵:۴۴ ب.ظ
-
- پست: 251
- تاریخ عضویت: شنبه ۲۳ آبان ۱۳۸۸, ۳:۴۵ ب.ظ
- محل اقامت: Tehran, Iran
- سپاسهای ارسالی: 100 بار
- سپاسهای دریافتی: 138 بار
- تماس:
Re: داستان شروع وهابیت
[FONT=Tahoma, Verdana, Arial, sans-serif][HIGHLIGHT=#fff8f0]
[FONT=Tahoma, Verdana, Arial, sans-serif][HIGHLIGHT=#fff8f0]
[FONT=Tahoma, Verdana, Arial, sans-serif][HIGHLIGHT=#fff8f0]محمّد بن عبدالوهاب بنيانگذار وهابيت [HIGHLIGHT=#fff8f0] [HIGHLIGHT=#fff8f0] [HIGHLIGHT=#fff8f0] وهابى و وهابىگرى منسوب است به شيخ محمّد بن عبدالوهاب تميمى نجدى و اين نسبت از نام پدر او «عبدالوهاب» گرفته شده است. گرچه وهابى ها اين نسبت را قبول ندارند و مىگويند «وهّابى» را دشمنان آنان به آنها اطلاق نموده و لذا خود را گاهى به اعتبار محمّد عبدالوهاب «محمّدى» و گاهى به اعتبار پيرويشان از صحابه و سلف صالح به اعتقاد خودشان «سلفيّه» مىنامند. [HIGHLIGHT=#fff8f0] محمّد در سال 1115 ق. در شهر «عُيينيّه» از توابع نجد حجاز تولّد يافت.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] در آن شهر قاضى بود و از علماى حنبلى به شمار مىرفت. شيخ محمّد در دوران كودكى به مطالعه كتاب هاى مذهبى؛ از تفسير، حديث، فقه و همچنين مطالعه آراء و عقايد مختلف سخت علاقهمند بود.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] فقه حنبلى را در زادگاهش و در نزد پدرش آموخت. سپس براى تكميل معلومات رهسپار مدينه منوّره گرديد و در آنجا به تحصيل پرداخت.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] «احمد زينى دحلان» مورخ و معاصر شيخ محمد مىنويسد، محمّد بن عبدالوهاب در همان دوران تحصيل گهگاه مطالبى بر زبان مىراند كه از عقايدى خاص حكايت داشت؛ به طورى كه اساتيد وى نسبت به آيندهاش نگران شده و مىگفتند: اگر اين فرد به تبليغ بپردازد، گروهى را گمراه خواهد كرد.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] ّد بن عبدالوهاب چندى بعد، مدينه را به سوى نقاط ديگر ترك كرد. چهار سال در بصره و پنج سال در بغداد و يك سال در كردستان و دو سال در همدان و اندك زمانى هم در اصفهان و قم رحل اقامت افكند، آنگاه به «حريمله» زادگاه پدرش رفت و تا زمانى كه پدرش زنده بود، وى كمتر سخن مىگفت و گاهى ميان او و پدرش نزاعى در مىگرفت ولى پس از درگذشت پدرش به سال 1153 كه شيخ محمد 38 سال داشت پرده از روى عقايد خود برداشت و تبليغات او در اين شهر افكار عمومى را بر آشفت؛ بهگونهاى كه
[HIGHLIGHT=#fff8f0] تاريخ حرم ائمه بقيع(ع)، ص: 36
[HIGHLIGHT=#fff8f0] شد اين شهر را به عزم اقامت در «عُيينيّه» زادگاهش ترك كند. پس از مدت كوتاهى اين شهر را نيز بهاجبار ترك نمود و بهناچار نقطه سومى به نام «درعيه» را كه محمّد بن سعود جدّ آل سعود به عنوان رييس قبيله بر آن منطقه حكومت مىكرد، براى خود برگزيد.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] دعوت خود را با حاكم درعيه در ميان نهاد و هر دو پيمان بستند كه رشته دعوت از آن محمّد بن عبدالوهاب و زمام حكومت در دست محمّد بن سعود باشد و براى استحكام اين روابط، ازدواجى نيز ميان دو خانواده صورت گرفت. محمّدبن عبدالوهاب تبليغ خود را در پرتو قدرت حاكم آغاز كرد و به زودى هجوم به قبايل اطراف و شهرهاى نزديك شروع شد و سيل غنائم از اطراف و اكناف به شهر درعيه كه شهر فقير و بدبختى بود سرازير گرديد. و اين غنايم جز اموال مسلمانان منطقه نجد نبود كه با متّهم شدن به شرك و بتپرستى كه در صفحات آينده ملاحظه خواهيد كرد، اموال و ثروتشان بر سپاه محمّد بن عبدالوهاب حلال شده بود. و اين تهاجمها و قتل و غارتها از سوى وهابيان توسعه و ادامه يافت تا در حجاز يك حكومت سياسى- مذهبى كه مذهب آن وهابيگرى و اجراى عقايد و آراء ابن تيميه بود به وجود آمد. تاريخ حرم ائمه بقيع(ع) 35 ابن تيميه و عدم اختيار همسر ..... ص : 34
[HIGHLIGHT=#fff8f0] محمّد بن عبدالوهاب بنيانگذار وهابيت
[HIGHLIGHT=#fff8f0] وهابى و وهابىگرى منسوب است به شيخ محمّد بن عبدالوهاب تميمى نجدى و اين نسبت از نام پدر او «عبدالوهاب» گرفته شده است. گرچه وهابى ها اين نسبت را قبول ندارند و مىگويند «وهّابى» را دشمنان آنان به آنها اطلاق نموده و لذا خود را گاهى به اعتبار محمّد عبدالوهاب «محمّدى» و گاهى به اعتبار پيرويشان از صحابه و سلف صالح به اعتقاد خودشان «سلفيّه» مىنامند.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] محمّد در سال 1115 ق. در شهر «عُيينيّه» از توابع نجد حجاز تولّد يافت.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] در آن شهر قاضى بود و از علماى حنبلى به شمار مىرفت. شيخ محمّد در دوران كودكى به مطالعه كتاب هاى مذهبى؛ از تفسير، حديث، فقه و همچنين مطالعه آراء و عقايد مختلف سخت علاقهمند بود.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] فقه حنبلى را در زادگاهش و در نزد پدرش آموخت. سپس براى تكميل معلومات رهسپار مدينه منوّره گرديد و در آنجا به تحصيل پرداخت.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] «احمد زينى دحلان» مورخ و معاصر شيخ محمد مىنويسد، محمّد بن عبدالوهاب در همان دوران تحصيل گهگاه مطالبى بر زبان مىراند كه از عقايدى خاص حكايت داشت؛ به طورى كه اساتيد وى نسبت به آيندهاش نگران شده و مىگفتند: اگر اين فرد به تبليغ بپردازد، گروهى را گمراه خواهد كرد.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] ّد بن عبدالوهاب چندى بعد، مدينه را به سوى نقاط ديگر ترك كرد. چهار سال در بصره و پنج سال در بغداد و يك سال در كردستان و دو سال در همدان و اندك زمانى هم در اصفهان و قم رحل اقامت افكند، آنگاه به «حريمله» زادگاه پدرش رفت و تا زمانى كه پدرش زنده بود، وى كمتر سخن مىگفت و گاهى ميان او و پدرش نزاعى در مىگرفت ولى پس از درگذشت پدرش به سال 1153 كه شيخ محمد 38 سال داشت پرده از روى عقايد خود برداشت و تبليغات او در اين شهر افكار عمومى را بر آشفت؛ بهگونهاى كه
[HIGHLIGHT=#fff8f0] تاريخ حرم ائمه بقيع(ع)، ص: 36
[HIGHLIGHT=#fff8f0] شد اين شهر را به عزم اقامت در «عُيينيّه» زادگاهش ترك كند. پس از مدت كوتاهى اين شهر را نيز بهاجبار ترك نمود و بهناچار نقطه سومى به نام «درعيه» را كه محمّد بن سعود جدّ آل سعود به عنوان رييس قبيله بر آن منطقه حكومت مىكرد، براى خود برگزيد.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] دعوت خود را با حاكم درعيه در ميان نهاد و هر دو پيمان بستند كه رشته دعوت از آن محمّد بن عبدالوهاب و زمام حكومت در دست محمّد بن سعود باشد و براى استحكام اين روابط، ازدواجى نيز ميان دو خانواده صورت گرفت. محمّدبن عبدالوهاب تبليغ خود را در پرتو قدرت حاكم آغاز كرد و به زودى هجوم به قبايل اطراف و شهرهاى نزديك شروع شد و سيل غنائم از اطراف و اكناف به شهر درعيه كه شهر فقير و بدبختى بود سرازير گرديد. و اين غنايم جز اموال مسلمانان منطقه نجد نبود كه با متّهم شدن به شرك و بتپرستى كه در صفحات آينده ملاحظه خواهيد كرد، اموال و ثروتشان بر سپاه محمّد بن عبدالوهاب حلال شده بود. و اين تهاجمها و قتل و غارتها از سوى وهابيان توسعه و ادامه يافت تا در حجاز يك حكومت سياسى- مذهبى كه مذهب آن وهابيگرى و اجراى عقايد و آراء ابن تيميه بود به وجود آمد. : [External Link Removed for Guests]
[FONT=Tahoma, Verdana, Arial, sans-serif][HIGHLIGHT=#fff8f0]
[FONT=Tahoma, Verdana, Arial, sans-serif][HIGHLIGHT=#fff8f0]محمّد بن عبدالوهاب بنيانگذار وهابيت [HIGHLIGHT=#fff8f0] [HIGHLIGHT=#fff8f0] [HIGHLIGHT=#fff8f0] وهابى و وهابىگرى منسوب است به شيخ محمّد بن عبدالوهاب تميمى نجدى و اين نسبت از نام پدر او «عبدالوهاب» گرفته شده است. گرچه وهابى ها اين نسبت را قبول ندارند و مىگويند «وهّابى» را دشمنان آنان به آنها اطلاق نموده و لذا خود را گاهى به اعتبار محمّد عبدالوهاب «محمّدى» و گاهى به اعتبار پيرويشان از صحابه و سلف صالح به اعتقاد خودشان «سلفيّه» مىنامند. [HIGHLIGHT=#fff8f0] محمّد در سال 1115 ق. در شهر «عُيينيّه» از توابع نجد حجاز تولّد يافت.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] در آن شهر قاضى بود و از علماى حنبلى به شمار مىرفت. شيخ محمّد در دوران كودكى به مطالعه كتاب هاى مذهبى؛ از تفسير، حديث، فقه و همچنين مطالعه آراء و عقايد مختلف سخت علاقهمند بود.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] فقه حنبلى را در زادگاهش و در نزد پدرش آموخت. سپس براى تكميل معلومات رهسپار مدينه منوّره گرديد و در آنجا به تحصيل پرداخت.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] «احمد زينى دحلان» مورخ و معاصر شيخ محمد مىنويسد، محمّد بن عبدالوهاب در همان دوران تحصيل گهگاه مطالبى بر زبان مىراند كه از عقايدى خاص حكايت داشت؛ به طورى كه اساتيد وى نسبت به آيندهاش نگران شده و مىگفتند: اگر اين فرد به تبليغ بپردازد، گروهى را گمراه خواهد كرد.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] ّد بن عبدالوهاب چندى بعد، مدينه را به سوى نقاط ديگر ترك كرد. چهار سال در بصره و پنج سال در بغداد و يك سال در كردستان و دو سال در همدان و اندك زمانى هم در اصفهان و قم رحل اقامت افكند، آنگاه به «حريمله» زادگاه پدرش رفت و تا زمانى كه پدرش زنده بود، وى كمتر سخن مىگفت و گاهى ميان او و پدرش نزاعى در مىگرفت ولى پس از درگذشت پدرش به سال 1153 كه شيخ محمد 38 سال داشت پرده از روى عقايد خود برداشت و تبليغات او در اين شهر افكار عمومى را بر آشفت؛ بهگونهاى كه
[HIGHLIGHT=#fff8f0] تاريخ حرم ائمه بقيع(ع)، ص: 36
[HIGHLIGHT=#fff8f0] شد اين شهر را به عزم اقامت در «عُيينيّه» زادگاهش ترك كند. پس از مدت كوتاهى اين شهر را نيز بهاجبار ترك نمود و بهناچار نقطه سومى به نام «درعيه» را كه محمّد بن سعود جدّ آل سعود به عنوان رييس قبيله بر آن منطقه حكومت مىكرد، براى خود برگزيد.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] دعوت خود را با حاكم درعيه در ميان نهاد و هر دو پيمان بستند كه رشته دعوت از آن محمّد بن عبدالوهاب و زمام حكومت در دست محمّد بن سعود باشد و براى استحكام اين روابط، ازدواجى نيز ميان دو خانواده صورت گرفت. محمّدبن عبدالوهاب تبليغ خود را در پرتو قدرت حاكم آغاز كرد و به زودى هجوم به قبايل اطراف و شهرهاى نزديك شروع شد و سيل غنائم از اطراف و اكناف به شهر درعيه كه شهر فقير و بدبختى بود سرازير گرديد. و اين غنايم جز اموال مسلمانان منطقه نجد نبود كه با متّهم شدن به شرك و بتپرستى كه در صفحات آينده ملاحظه خواهيد كرد، اموال و ثروتشان بر سپاه محمّد بن عبدالوهاب حلال شده بود. و اين تهاجمها و قتل و غارتها از سوى وهابيان توسعه و ادامه يافت تا در حجاز يك حكومت سياسى- مذهبى كه مذهب آن وهابيگرى و اجراى عقايد و آراء ابن تيميه بود به وجود آمد. تاريخ حرم ائمه بقيع(ع) 35 ابن تيميه و عدم اختيار همسر ..... ص : 34
[HIGHLIGHT=#fff8f0] محمّد بن عبدالوهاب بنيانگذار وهابيت
[HIGHLIGHT=#fff8f0] وهابى و وهابىگرى منسوب است به شيخ محمّد بن عبدالوهاب تميمى نجدى و اين نسبت از نام پدر او «عبدالوهاب» گرفته شده است. گرچه وهابى ها اين نسبت را قبول ندارند و مىگويند «وهّابى» را دشمنان آنان به آنها اطلاق نموده و لذا خود را گاهى به اعتبار محمّد عبدالوهاب «محمّدى» و گاهى به اعتبار پيرويشان از صحابه و سلف صالح به اعتقاد خودشان «سلفيّه» مىنامند.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] محمّد در سال 1115 ق. در شهر «عُيينيّه» از توابع نجد حجاز تولّد يافت.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] در آن شهر قاضى بود و از علماى حنبلى به شمار مىرفت. شيخ محمّد در دوران كودكى به مطالعه كتاب هاى مذهبى؛ از تفسير، حديث، فقه و همچنين مطالعه آراء و عقايد مختلف سخت علاقهمند بود.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] فقه حنبلى را در زادگاهش و در نزد پدرش آموخت. سپس براى تكميل معلومات رهسپار مدينه منوّره گرديد و در آنجا به تحصيل پرداخت.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] «احمد زينى دحلان» مورخ و معاصر شيخ محمد مىنويسد، محمّد بن عبدالوهاب در همان دوران تحصيل گهگاه مطالبى بر زبان مىراند كه از عقايدى خاص حكايت داشت؛ به طورى كه اساتيد وى نسبت به آيندهاش نگران شده و مىگفتند: اگر اين فرد به تبليغ بپردازد، گروهى را گمراه خواهد كرد.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] ّد بن عبدالوهاب چندى بعد، مدينه را به سوى نقاط ديگر ترك كرد. چهار سال در بصره و پنج سال در بغداد و يك سال در كردستان و دو سال در همدان و اندك زمانى هم در اصفهان و قم رحل اقامت افكند، آنگاه به «حريمله» زادگاه پدرش رفت و تا زمانى كه پدرش زنده بود، وى كمتر سخن مىگفت و گاهى ميان او و پدرش نزاعى در مىگرفت ولى پس از درگذشت پدرش به سال 1153 كه شيخ محمد 38 سال داشت پرده از روى عقايد خود برداشت و تبليغات او در اين شهر افكار عمومى را بر آشفت؛ بهگونهاى كه
[HIGHLIGHT=#fff8f0] تاريخ حرم ائمه بقيع(ع)، ص: 36
[HIGHLIGHT=#fff8f0] شد اين شهر را به عزم اقامت در «عُيينيّه» زادگاهش ترك كند. پس از مدت كوتاهى اين شهر را نيز بهاجبار ترك نمود و بهناچار نقطه سومى به نام «درعيه» را كه محمّد بن سعود جدّ آل سعود به عنوان رييس قبيله بر آن منطقه حكومت مىكرد، براى خود برگزيد.
[HIGHLIGHT=#fff8f0] دعوت خود را با حاكم درعيه در ميان نهاد و هر دو پيمان بستند كه رشته دعوت از آن محمّد بن عبدالوهاب و زمام حكومت در دست محمّد بن سعود باشد و براى استحكام اين روابط، ازدواجى نيز ميان دو خانواده صورت گرفت. محمّدبن عبدالوهاب تبليغ خود را در پرتو قدرت حاكم آغاز كرد و به زودى هجوم به قبايل اطراف و شهرهاى نزديك شروع شد و سيل غنائم از اطراف و اكناف به شهر درعيه كه شهر فقير و بدبختى بود سرازير گرديد. و اين غنايم جز اموال مسلمانان منطقه نجد نبود كه با متّهم شدن به شرك و بتپرستى كه در صفحات آينده ملاحظه خواهيد كرد، اموال و ثروتشان بر سپاه محمّد بن عبدالوهاب حلال شده بود. و اين تهاجمها و قتل و غارتها از سوى وهابيان توسعه و ادامه يافت تا در حجاز يك حكومت سياسى- مذهبى كه مذهب آن وهابيگرى و اجراى عقايد و آراء ابن تيميه بود به وجود آمد. : [External Link Removed for Guests]
خدا را دوست دارم, بخاطر اینکه از من می پذبرد که بگویم: دوستت دارم...