عصمت انبياء و رسولان -عليهم السلام-

[محب فاطمه]

در داستان داود(ع)، روايت ديگري از اميرالمؤمنين علي(ع) است که فرموده:
.
«اگر فردي را پيش من آوردند که بگويد داود(ع) با همسر اوريا ازدواج کرده، دو حد بر او جاري مي کنم: حدي براي نبوت و حدي براي اسلام.» [52]
.
يعني: اگر کسي بگويد داود پيش از شهادت اوريا با همسر او ازدواج کرده است.
.
در روايت ديگري است: «هر کس داستان داود را، بدان گونه که قصه پردازان روايت مي کنند، روايت کند، يکصد و شصت تازيانه بر او مي زنم. [حد قذف هشتاد تازيانه است].
.
و در روايت ديگري است: [HIGHLIGHT=#ffff00]«اين حد افترا بر انبياست.»  [53]
.
صدوق همانند روايت اول را از امام صادق(ع) نيز، روايت کرده است.
.
اگر گفته شود، آنچه شما آورديد با آنچه در تفسير منسوب به قمي آمده، معارض است. فشرده روايت تفسير منسوب به قمي چنين است:
.
«داود(ع) در محرابش نماز مي گزارد که پرنده اي فرارويش قرار گرفت و چون برخاست تا آن را بگيرد، پرنده پر زد و بر ديوار ميان داود و اوريا نشست - داود او را پي فرماني فرستاده بود - داود از ديوار بالا رفت تا آن را بگيرد که ديد زني نشسته خود را مي شويد.
.
زن که او را ديد موهايش را پراکند و بدنش را با آنها پوشانيد. داود شيفته او شد و به محراب خويش بازگشت و به فرمانده اش نوشت به کجا و کجا حرکت کند و «تابوت» رابين خود ودشمن قرار دهد و اوريا را پيشاروي تابوت فرستد. او چنين کرد و وي کشته شد و...»[54]
.
مي گوييم: «راوي اين روايت، روايات متعدد وارد در تفسير آيات در مکتب خلفا راگردهم آورده، و از پندار خود نيز چيزي بر آن افزوده، سپس آن را از قول امام صادق(ع) روايت کرده است.
.
ما متن اين روايت را - بدون اشاره به سند آن - مورد بررسي قرار داده و مي گوييم:
.
درباره داستان اورياي مذکور، خبر ويژه اي از امام صادق(ع) رسيده که وقتي راوي از او مي پرسد:
.
نظر شما در آنچه مردم درباره داود و همسر اوريا مي گويند چيست؟
.
امام مي فرمايد: «اين چيزي است که عامه ساخته اند.» [55]
.
امام صادق(ع) در اين حديث با صراحت مي فرمايد:
.
منشأ سخن مردم درباره داود و بيوه اوريا، «عامه» يعني پيروان مکتب خلفا هستند.
.
پس، اين سخن يقيناً از سوي آنها به کتب حديثي مکتب اهل بيت(ع) سرايت کرده است، و ما اينگونه روايات را «روايات منتقله» ناميده ايم، يعني رواياتي که از مکتب خلفا به مکتب اهل بيت منتقل شده است.[56]
.
و اگر مصدر و ريشه اين روايت را در کتابهاي تاريخ و تفسير مکتب خلفا بجوييم، درمي يابيم که، راويان اين روايت آن را از رسول خدا(ص) روايت نکرده اند، و نگفته اند که رسول خدا(ص) آن را گفته است؛
.
مگر يک روايت که سيوطي در تفسير آيه از يزيد رقاشي از انس روايت کرده، و ما پيش تر، در همين بحثها بطلان آن را روشن کرديم.
.
.
.

[محب فاطمه]

نتيجه آنکه:
.
در داستان زيد و زينب، رسول خدا(ص) با شوهر دادن زينب به زيد، قانون «همتايي نَسَبي» جاهلي را، با قانون «همتايي اسلامي» درهم شکست،
.

و پس از اين پيروزي بزرگ، خداوند متعال او را فرمان داد تا - با زينب مطلّقه زيد - ازدواج کند و قانون «پسرخواندگي» شناخته شده جاهلي را نيز، درهم بشکند و آن را به قانون اسلامي بدل نمايد - همان گونه که داود(ع) با بيوه اوريا ازدواج کرد .
.

[HIGHLIGHT=#e5e0ec] [و ممنوعيت ازدواج با زنان شوهر از دست داده را درهم شکست].   
.

همه انبياء(ع) در اجراي احکام اسلامي چنين مي کنند. رسول خدا(ص) در ابطال قانون «ربا» و قانون «خون خواهي» اهل جاهليت نيز، چنين کرد و در حجه الوداع، «ربا» و سود پولهاي عمويش عباس را باطل شده، و خون پسرعمويش را مهدور، اعلام داشت.[57]

..
اين، حقيقت ازدواج نبي خدا داود(ع) با بيوه اوريا و ازدواج خاتم انبياء(ص) با مطلّقه پسرخوانده اش زيد است.
.

ولي گسترش «روايات اسرائيلي» در تأويل و معناي «قصص انبيا»ي پيشين، و گسترش «روايات ساختگي» در کتابهاي تفسير و برخي ديگر از مصادر اسلامي، حق و باطل را درهم آميخته، و حق را از ديد پژوهشگران مستور داشته است.
..

اين روايات در جوامع اسلامي از آن رو رواج و شهرت يافت که براي فرو رفتن برخي افراد سلطه حاکم در شهوت جنسي توجيه مناسبي در خود داشت.
.

چنانکه صدور گناهان از امثال يزيد بن معاويه و اشباه وي از خلفاي مرواني و همتايانشان، انگيزه آن شد تا «عامه» به انبياء و رسولان الهي(ع) نيز، نسبت گناه و معصيت داده و از ايشان سلب عصمت نمايند، و اين آيات را درباره آنان به گونه اي تأويل و معني نمايند که هر گونه نقد و ايراد را از برخي خلفا دور سازد.
.


 .
 

[محب فاطمه]

پي نوشت ها
ــــــــــــــــــ

[1] . سوره حجر، آيات 39 - 42.
[2] . سوره يوسف، آيه 24.
[3] . سوره بقره، آيه 124.
[4]. سوره انبياء، آيه 73.
[5] . سوره ص، آيه 26.
[6] . سوره بقره، آيه 30.
[7] . سوره بقره، آيه 26.
[8] . سوره انفال، آيه 48؛ سوره نحل، آيه 24؛ سوره عنکبوت، آيه 37.
[9] معجم البلدان، ماده حجر؛ سيره ابن هشام، ج 4، ص 164 و 165؛ مغازي واقدي، ص 1006- 1008؛ امتاع الاسماع، ص 456-454؛ مسند احمد، ج 2، ص 58، 59، 72-66، 74، 91، 96، 113 و 137 و ج 3، ص 296؛ صحيح بخاري، ج 3، ص 61 و 96، در ذکر غزوه تبوک و تفسير سوره حجر، صحيح مسلم، کتاب زهد، حديث 39 و 40.
[10]. عبارت از نصر است.
[11]. بابل منطقه اي در عراق بين کوفه و بغداد است. و پل صراه بر رودخانه صراه در نزديکي بغداد مي باشد. مراجعه کنيد: معجم البلدان، ماده صراط و بابل.
[12]. وقعه صفين، نصر بن مزاحم، ص 135.
[13]. بحارالانوار، ج 41، ص 168، به نقل از علل الشرايع، ص 125 و بصائر الدرجات، ص 58.
[14]. اقتباس از آيه... سوره بقره.
[15]. سوره ص، آيات 17 - 26.
[16]. تفسير طبري، ج 23، ص 95 و 96، چاپ دار المعرفه بيروت.
[17]. تفسير طبري، ج 23، ص 96، چاپ دار المعرفه بيروت؛ تفسير سيوطي، ج 5، ص 148. عبارت متن از طبري است.
[18].طبقات ابن سعد،ج5، ص395، چاپ اروپا؛ کشف الظنون، ص1328؛ تاريخ العرب، دکتر جوادعلي، ج1، ص44.
[19]. وفيات الاعيان، ابن خلکان، ج 1، ص 354، چاپ اول؛ طبقات ابن سعد، ج 7، بخش اول، ص 120، چاپ اروپا.
[20]. ميزان الاعتدال، ج 1، ص 527، شماره رديف: 1968.
[21]. طبقات ابن سعد، ج 8، ص 120.
[22]. وفيات الاعيان، ابن خلکان، در شرح حال واصل بن عطاء. و نيز مراجعه کنيد: يکصد و پنجاه صحابي ساختگي، شرح حال ابن ابي العوجاء در بحث: زندقه و زنادقه؛ الکني و الألقاب، ج1، ص192، چاپ صيدا.
[23]. تهذيب التهذيب، ج11، ص309 - 311؛ تهذيب الکمال، ج8، ص268، نسخه خطي کتابخانه ظاهريه.
[24]. سوره اعراف، آيه 32.
[25]. طبقات ابن سعد، ج 7، قسمت دوم، ص 13، چاپ اروپا.
[26]. تهذيب التهذيب، ج 11، ص 309 - 311.
[27]. مراجعه کنيد: تاريخ بغداد، ج 12، ص 160- 169، در شرح حال مقاتل، ش 7142؛ وفيات الأعيان، ج 4، ص 242-240؛ تهذيب التهذيب، ج 10، ص 279- 285؛ ميزان الاعتدال، ج 4، ص 172، ش 7841.
[28]. سوره احزاب، آيات 36 - 40.
[29]. تفسير طبري، ج 22، ص 10 و 11، چاپ دار المعرفه، بيروت.
[30]. اسد الغابه، ج 2، ص 227-224.
[31].اسدالغابه، ج7، ص303؛ در شرح حال ام ايمن؛ استيعاب، ص765؛ اصابه، ج4، ص417-415، ش1145.
[32]. سوره احزاب، آيه 36.
[33]. سوره احزاب، آيات 37 - 40.
[34]. سوره احزاب، آيات 4 و 5.
[35]. سوره انبياء، آيات 58 - 65.
[36]. سوره يوسف، آيات 70 - 78.
[37]. سوره انبياء، آيات 87 - 88.
[38]. سوره فتح، آيات 1 - 3.
[39]. سوره اعراف، آيه 31.
[40]. سوره کهف، آيه 69.
[41]. سوره تحريم، آيه 7.
[42]. سوره طه، آيه 121.
[43]. سوره نازعات، آيه 2.
[44]. سوره شعراء، آيات 10 - 15.
[45]. سوره قصص، آيات 15 - 21.
[46]. سوره انبياء، آيات 63 و 65.
[47]. مراجعه کنيد: تفسير مجمع البيان، ج 3، ص 252، در تفسير اين آيات.
[48]. سوره فتح، آيات 1 - 4.
[49]. مفردات راغب، ماده ذنب.
[50] مغازي واقدي، ج 1، ص 606 و 607، که ما فشرده آن را آورديم.
[51]. بحار، ج 11، ص 73، به نقل از امالي صدوق، ص 92-90 و عيون اخبار الرضا، ص 108.
[52]. تفسير مجمع البيان و نور الثقلين در تفسير آيه، و تنزيه الأنبياء سيد مرتضي، ص 92.
[53]. تفسير خازن و فخر رازي و نور الثقلين در تفسير آيه.
[54]. بحار، ج 14، ص 23-20، به نقل از تفسير قمي. و التتمه في کتاب الاسرائيليات و اثرها في کتب التفسير، ص 233، چاپ اول، بيروت.
[55]. بحار، ج 14، ص 200.
[56]. به بحث روايات منتقله در کتاب ما، القران الکريم و روايات المدرستين، ج 2 مراجعه نماييد.
[57]. در سيره ابن هشام، ج 4، ص 175، چاپ مصر روايت کند که: رسول خدا(ص) در خطبه اش در حجه الوداع فرمود: ...و هر گونه ربايي برداشته شد، و سرمايه هاي شما از آنِ شماست، نه ستم کنيد و نه ستم شويد. خداوند فرموده هيچ گونه ربايي نباشد، و رباي عباس بن عبدالمطلب، همه اش برداشته و باطل است، و هرگونه خوني که در جاهليت ريخته شده، هَدَر است، و اولين خوني که از شما برمي دارم، خون پسر ربيعه بن حرث بن عبدالمطلب است - وي در قبيله بني ليث شير مي خورد که قبيله هذيل او را کشتند - و او اولين کس است که براي هدر شمردن خونهاي جاهليت، از وي شروع مي کنم.

[محب الثقلین]

باسلام واحترام.درمود عصمت معصومین(ع)شهید مطهری درکتاب امامت ورهبری توضیح داده اند.دوستان میتوانند .مطالعه نمایند.
اماسوال ویک شبهه که برای اینجانب مطرح است این است که حضرت موسی کهدراتفاقی کسی را میکشد.دارای عصمت پیغمبری بوده اند واین مطلبدرمورد فوق چگونه توضیحی دارد