و أما بنعمة ربک فحدّث : ... !

[محمد علي]

 اَلحَمدُ لِلَّهِ غَيرَ مَقنُوطٍ مِن رَحمَتِهِ، وَلا مَخلُوٍّ مِن نِّعمَتِهِ، وَلا مَأيُوسٍ مِن مَغفِرَتِهِ

سپاس و ستايش خدايي را که نه از رحمت او نوميدم و نه از نعمت او بي بهره و نه از آمرزش او  

[محمد علي]

شُكرُكَ لِنِعمَةٍ سالِفَةٍ يَقتَضى نِعمَةً آنِفَةً؛
  تو بر نعمت گذشته، زمينه ساز نعمت آينده است. 
 نهج البلاغه، خطبه 184 

[زهـرا]

 اميرالمؤمنين عليٌّ عليه‏السلام :

ما أنعَمَ اللّه‏ُ على عَبدٍ نِعمَةً فَشَكَرَها بِقَلبهِ ، إلاّ استَوجَبَ المَزِيدَ فيها قَبلَ أن يُظهِرَ شُكرَها عَلى لِسانِهِ .

چون خداوند به بنده‏اى نعمتى دهد و بنده در دل، شكر آن نعمت را بگزارد، پيش

از آن كه سپاسگزارى از آن را به زبان آورد، مستوجب افزايش آن نعمت گردد.

أمالي الطوسيّ : 580 / 1197 منتخب ميزان الحكمة : 302