3) در واژه ي بعدي مي گويد« وَ وَصِيّي» وصيت حدود دارد مثلاً مي گويد در اموالم وصي من شما هستيد، در جزوه هاي من وصي من فلان کس است يا در جلساتم وصي من فلان کس است ولي وقتي پيغمبر
مي گويد اَخي و وصي يعني تعيين نمي کند که اين وصيت در کجاست . وصيت عمومي مي شود. در عين حال چون وصي در آن زمان براي مردم معمولي فقط در اموال و در خانواده ممکن بود آن ها بگويند وصي
يعني در خانواده و اموال.
4) براي همين پيامبر در توضيح مي فرمايد و « وَ خَليفَتي عَلي أُمَّتي » يعني جانشين من در امت من است. امت شما تا کي هستند يا رسول االله؟ « لِلْعالَمينَ نَذيراً » ، که در قرآن داريم :
« وَ أُوحِيَ إِلَيَّ هذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ بِهِ وَ مَنْ بَلَغَ » پس بُرد اُمت بي نهايت است. بي نهايت از اين نظر که زمان ندارد و زمانش تا قيامت است لِذا با «خَليفَتي عَلي أُمَّتي » احتمالات داده شده در وصّي را
بُردش را بيشتر مي کند: « وَالْإِمامُ مِنْ بَعْدي » يعني اين پيشواي بعد از من است خيال نکنيد فقط در امت من خليفه است و فقط براي من و او امام است .
و امام معناي خودش را دارد چون امام احتياج به ماًموم دارد، امام است؛ يعني رهبري و پيشوايي دارد. امامت چه چيزي دارد؟ در نماز جماعت، مسائل شرعي، قانون آوري؟! هيچ يک را مشخص نکرده و نگفته!
5) براي توضيح امام بعد از خود مي فرمايد « الَّذي مَحَلُّهُ مِنّي مَحَلُّ هارُونَ مِنْ مُوسي » و از اين جا معلوم ميشود 130 هزار نفر مردم آن زمان داستان هارون و موسي را مي دانستند چون يهودي ها از سال
ها قبل شنيده بودند از يثرب پيغمبر آخر الزمان مي آيد و در آن جا به حکومت مي رسد و آمده بودند اطراف يثرب سکونت گزيده بودند و يهودي ها در اثر رفت و آمد فرهنگشان به اهل مدينه منتقل شده بود لذا اهل
مدينه و مکه هم حتي مساًله ي هارون و موسي را مي دانستند و دانستند نسبت هارون به موسي نسبت وزارت و ادامه ي دين است لذا به راحتي اعلام مي کند« الَّذي مَحَلُّهُ مِنّي مَحَلُّ هارُونَ مِنْ
مُوسي إِلاَّ أَنَّهُ لانَبِي بَعْدي » مگر اين که بعد از من پيغمبري نيست؛ يعني علي پيغمبر نيست ، قانون آور نيست، امّا نسبتش به من مثل نسبت هارون به موسي است و هر کدام از اين ها ممکن بود يک
دغدغه اي ايجاد کند.
6) « وَهُوَ وَلِيُّكُمْ » اين ولي شماست بعد از اين که همه ي اين ها، مي فرمايند که « أَخي وَ وَصِيّي وَ خَليفَتي عَلي أُمَّتي وَالْإِمامُ مِنْ بَعْدي » و در ادامه « وَهُوَ وَلِيُّكُمْ بَعْدَاللَّهِ وَ رَسُولِهِ» که اين
بَعديت، بعدي رُتبه اي است، در رتبه ي اول ولي شما خدا است و بعد ولي شما منم و بعد ولّي شما «عليّ» است و حالا ولي يعني چه؟ دوست شما بعد از خدا و رسول؟!! اگر فقط معناي دوستي باشد معنا
ندارد بعد از خدا و رسول باشد، همراه خدا و رسول هم مي شود، همان طور که در بسياری از آيات آمده که دوستان شما خدا، رسول، مومنين اند پس معلوم مي شود که اين ولي معناي ديگري دارد که معناي
آن سرپرست و اَولي و اَحَق به تصرف است يعني پدر من به من پول مي دهد و مي گويد خرج کن کدام اَولي به تصرف هستيم؟ پدر من! من هم حق دارم اما رتبه ي او جلوتر از من است. ولي يعني اَولي به تصرف
يعني از من جلوتر است. علي ولي شماست، بعد از خدا و رسولش.
7) « وَقَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ تَبارَكَ وَ تَعالي عَلَيَّ بِذالِكَ آيَةً مِنْ كِتابِهِ هِي : (إِنَّما وَلِيُّكُمُاللّهُ وَ رَسُولُهُ وَالَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ و وَيُؤْتونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ) »که در اصطلاح محدثين به اين آيه،
آيه ي ولايت مي گويند چون خداوند متعال ولايت و سرپرستي اميرالمؤمنين عليه اسلام و سرپرستي پيامبر اکرم و سرپرستي خودش را در اين جا تبيين و تفهيم کرده است. حق تفسير آيه به شخصي يا
موضوعي، حَقِّ کيست؟ حَقِّ آورنده ي کتاب! پيامر اکرم آورنده ي کتاب است و در ادامه ي آن آيه که آيه ي 55 سوره ي مائده است مي فرمايد« وَ عَلِي بْنُ أَبي طالِبٍ الَّذي أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَيالزَّكاةَ وَهُوَ راكِعٌ
يُريدُاللَّهَ عَزَّوَجَلَّ في كُلِّ حالٍ. » که علي ابن ابي طالب عليه اسلام مصداق کامل اين آيه و شاًن نزول آيه است، کسي که نماز بر پا کرده، زکات داده و در حالتي که رکوع مي کند؛ در همه ي حالات چشمش
به دنبال خداست نکته اي که در اين جا هست اين است که پيامبر اکرم در اين جا هم ابعاد مختلف امامت و ولايت را مي گويند به غير از وراثت، اخوت را هم مي گويند و بعد آن آيه را با شاًن نزولش معرفي
مي کنند و نکته ي ديگر اين است که امام با خود نائب و مَنوبٌ عنه هر چه به هم نزديکتر وجود داشته باشند براي مردم بيشتر قابل قبول است، پيغمبر راجع به اميرالمؤمنين مي فرمايند لحظه اي نيست که علي
از خداغافل باشد « وَهُوَ راكِعٌ يُريدُاللَّهَ عَزَّوَجَلَّ في كُلِّ حالٍ. » و بعد حضرت مطالبي را مي گويند که آن مطالب نيز در ادامه اين آيه روشن است.