ایا ما به روح زنده ایم

[حبیب الله]

سئوالی است با جواب ان :میخواستم نظر دیگران را در پاسخ به این جواب بدانم سپاسگزارم.

  چیست؟ و عالم ارواح از نظر قرآن کجاست و آیا روح توضیح علمی هم دارد؟ 
 [BLOCKQUOTE][BLOCKQUOTE]
پاسخ: روح البته به آن شکل که ما آنرا می شناسیم و با آن عادت کرده ایم در قرآن وجود ندارد. در قرآن گفته نشده که ما از روح زنده ایم و وقتی بمیریم روح از بدن ما خارج می شود، یا وقتی روح از بدن ما خارج شد ما می میریم. در قرآن از عالم ارواح صحبت نشده است. در قرآن از بازگشت روح به بدن در روز رستاخیز صحبت نشده است. و قرآن از ما نیز نخواسته که به وجود روح ایمان داشته باشیم یا آنرا بشناسیم. در آیه 85 سوره اسری می خوانیم: « وَ يَسْأَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی وَمَا أُوتِيتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِيلاً = از تو راجع به روح می پرسند. به آنها بگو: روح از امر خدا است و دانشی که به شما داده شده کم است. (یعنی دانشی که به آن می رسید ناچیز است و روح در قلمرو دانش شما نیست).
[/BLOCKQUOTE][/BLOCKQUOTE] 
 [BLOCKQUOTE][BLOCKQUOTE] آنجا که قرآن می گوید "خدا روح خود را در انسان دمیده" بمعنی دمیدن جان و حیات در انسان نیست، چون بنابر آنچه در قرآن مطرح شده پیش از اینکه روح در انسان دمیده شود انسان از نظر حیات و زندگی وجود داشته و زندگی می کرده است. در سوره سجده آیات 7 تا 9 چنین میخوانیم:  [/BLOCKQUOTE][/BLOCKQUOTE] 
 [BLOCKQUOTE][BLOCKQUOTE] « الَّذِی أَحْسَنَ كُلَّ شَيْءٍ خَلَقَهُ وَ بَدَأَ خَلْقَ الانـْسَانِ مِنْ طِينٍ ـــ ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلَالَةٍ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ ــ ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِيهِ مِنْ رُوحِهِ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالافْئِدَةَ قَلِيلاً مَا تَشْكُرُونَ: خدائی که آفرینش هر چیزی را بهتر نمود و آفرینش انسان را در گِل آغاز نمود ـــ مدت درازی بعد نسل وی را از چکیده ای از آب بی ارزشی قرار داد ــ مدت درازی بعد او را راست (قامت) نمود و از روح خود در او دمید. همینطور شنوائی و بینائیها و احساسات (اعصاب) برای شما درست کرد. افراد کمی از شما سپاسگذار هستند». [/BLOCKQUOTE][/BLOCKQUOTE] 
 [BLOCKQUOTE][BLOCKQUOTE] در این آیات می بینیم که آفرینش انسان در گِل آغاز شده (یعنی حیاتی در گِـل پیدا شده که به پیدایش انسان راه می برده)، مدت درازی بعد (چنانکه حرف ثـُمّ که برای بیان فاصله زمانی بلند مدت است بر آن دلالت دارد) انسان از طریق نطفه تولید مثل می کرده است، و مدت درازی بعد انسان راست قامت شده و بعد روح خدا در وی دمیده شده است. یعنی پیش از دمیدن روح در انسان، انسان در قید حیات بوده و زندگی و تولید مثل داشته است. دمیدن روح در انسان بمعنی: دادن کارکرد و عملکرد خدائی به وی است. یعنی اندیشمند نمودن وی. (واژه روح از جمله به معنی: حرکت و کارکرد و عملکرد است). در قرآن روح به خدا نسبت داه می شود و نـَفـس به صاحب خود (یعنی به انسان).  [/BLOCKQUOTE][/BLOCKQUOTE] 
 [BLOCKQUOTE][BLOCKQUOTE] و آنچه در قرآن از آن صحبت شده که از بدن خارج می شود نـَفـس است. قرآن می گوید که هنگام مرگ نـَفـسِ انسان از انسان خارج میشود. نـَفـس بمعنی: خود و خویشتن خودآگاه است. اینکه هویت و ماهیت نفس چیست طبعاً می بایست به کمک دستگاه و بررسی های علمی شناخته شود. انسان فعلاً با دستگاه انرژیها و امواجی را می بیند که در بیداری، در خواب، در خواب دیدن و هنگام مرگ از بدن انسان خارج می شود، ولی هنوز معلوم نیست که نفس انسان کدام است. [/BLOCKQUOTE][/BLOCKQUOTE] 
 [BLOCKQUOTE][BLOCKQUOTE] همینطور در روز رستاخیز نیز از نـَفـسِ صحبت شده است. نحوه زنده شدن در روز رستاخیز نیز مکرراً به رشد مجدد گیاهان و درختان تشبیه شده است. [/BLOCKQUOTE][/BLOCKQUOTE] 

[Seyyed Ali]

باسمه تعالی
درود بر دوستان

تا موقعی که روح مشغول تدبیر بدن مادی است به آن صفت نفس اطلاق می شود مثل صفت ناخدا برای هدایتگر کشتی. و اینکه گفته شده در مورد روح که امری است از طرف پروردگار و دانش شما برای شناخت آن کم است یعنی با علم نمی‌شود روح را شناخت چون علم تجربی فقط صلاحیت شناخت مادیات را دارد و روح فراماده است اما در روایتی معتبر معصوم فرمودند: «من عرف نفسه فقد عرف ربه» لذا بهترین راه خداشناسی خودشناسی است و خودشناسی مبتنی بر خودسازی و تزکیه نفس است از اعتقادات باطل و اخلاقیات رذیله و اعمال حرام و مکروه چون نفس مثل آینه‌ای است که اگر غبار آن گرفته شد و با دستورات شارع و سیره معصومین صیقل داده شد آنوقت نور جان جانان در آن منعکس می‌شود لذا خودشناسی مقدور انسان هست ولی به قول شاعر کار هر بز نیست خرمن کوفتن. البته فلسفه اسلامی به لحاظ عقلی و با برهان تجرد و فرامادی بودن نفس را اثبات می‌کند که همین اثبات موجب اثبات معاد می‌شود و نشان می‌دهد انسان که بعد فرامادی دارد محصور در عالم ماده و طبیعت و زندگی هشتاد الی صدساله نیست.