امروزه بدترین تهمت ها را به اسلام عزیز میزنندوباساخت انواع واقسام فیلمها مخصوصا ازدولتهای مسیحی سعی دارند چهره اسلام را مخدوش کنند
ولی نمیدانند که در مقابل خورشید هر چه بایستند تنهاچهره انها سیاه ترمیشود لذا امیدواریم به حقیقت اسلام برسند وبیشترازاین چهره دین عیسی عزیز
راسیاه ترنکنند و همه باید بدانیم بهترین دستورالعمل برای شیرین ترین زندگی فرمانهای قران وروایات اهلبیت است که مسلمانان بارعایت انها هم خیردنیوی
می برند وهم خیراخروی که دراین چندجلسه به انها اشاره میکنیم که انشاالله باعمل به انها ازمحبت اسلامی که امرالهی است بهره مند گردیم
در اين فرصت به برخي از ويژگيهاي خانواده در پرتو قرآن و روايات مي پردازيم:
رعايت حقوق مشترك
شيوه همسرداري پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله در زندگي مشترك با حضرت خديجه و حضرت علي عليه السلام با حضرت فاطمه عليهما السلام و همچنين زنان و
مردان مسلمان در صدر اسلام بهترين نمونه هاي مراعات حقوق متقابل زن و شوهر در آيين متعالي اسلام است.
پيامبر بزرگوار اسلام صلي الله عليه وآله در مورد همسر با وفايش حضرت خديجه فرمود:
"خديجه زني بود كه چون همه از من روي مي گردانيدند، او به من روي مي كردو چون همه از من مي گريختند، به من مهرباني و محبت مي كرد و چون همه دعوت
مرا تكذيب مي كردند، به من ايمان مي آورد و مرا تصديق مي كرد. در مشكلات زندگي ياري ام مي داد و با مال خود كمكم مي كرد و غمها را از دلم مي زدود."
آن حضرت چنان از همسرش راضي بود كه سالها پس از رحلت حضرت خديجه مي فرمود: "من دوستان خديجه را هم دوست مي دارم."[1]
بسياري از حقوقي كه در اسلام براي زوجين معين شده و با رعايت آن كانون خانواده گرم تر و محكم تر مي شود، مشترك ميان زن و مرد است و آنان وظيفه دارند كه آنها را مراعات كنند. معاشرت نيكو
زن و مرد مسلمان همواره در زندگي مشترك خود مي كوشند تا با معاشرت نيكو و خوشرويي و خوشگويي و مصالحه و مدارا رفتار كرده،
ناملايمات و سختيهاي خانواده را تحمل كنند. نوع گفتار و رفتار در روابط زناشويي بايد طوري باشد كه طرف مقابل را جذب و بذر محبت را در دل او شكوفا كند.
چهره در هم كشيدن، ترشرويي كردن و پيوسته دم از مشكلات و رنجهاي خانوادگي زدن، شيوه زنان و شوهران مسلمان نيست.
آنان در معاشرت خود گشاده رو، متبسم، صبور و مقاوم هستند.
قرآن در دستورات ويژه اي كه به مردان مسلمان مي دهد، معاشرت نيكو و پرهيز از سخت گيري را در ارتباط با همسرانشان يادآور شده و با عبارات
"وَلا تَعْضُلُوهُنَّ... وَعاشِرُوهُنَّ بِالْمَعرُوفِ"[2]بر رعايت حقوق آنان تأكيد كرده است.
علي عليه السلام در باره صفات زيباي مؤمن مي فرمايد:
"بِشْرُهُ في وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ في قَلْبِهِ[3]؛[مؤمن ] چهره گشاده و خوشروست و غم و ناراحتيهايش را در دل دارد."
پيداست كه يكي از مصداقهاي بارز اين ويژگي در نوع برخورد زن و شوهر با يكديگر بروز مي كند.
[1] بحارالانوار، ج 43، ص 131. [2] نساء/ 19 "[براي تملك مهر آنان ] آنها را تحت فشار قرار ندهيد... و با آنان بطور شايسته رفتار كنيد."
با اندكي تأمل مي توان بر عصبانيت و ناراحتيهاي رواني كه در اثر خطاها يا سوءظنها و يا اشتباهات ناخواسته در ميان اعضاء خانواده رخ مي نمايد،
مسلط شد و آتش غضب و خشم را خاموش كرد.
خداوند مي فرمايد:
"وَ لْيَعْفُوا وَلْيَصْفَحُوا اَلاَ تُحِبِّونَ اَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحيمٌ"[5] ؛ "شايسته است عفو كنند و از لغزشهاي ديگران چشم بپوشند. آيا دوست نمي داريد خداوند نيز شما را عفو كند؟ البته كه خداوند آمرزنده و مهربان است."
امام سجادعليه السلام نيز در مورد حق زن بر عهده شوهر مي فرمايد: "حق همسر تو اين است كه بداني خداوند او را براي آسايش و آرامش، و پرستار تو قرار داده است و
بداني كه او نعمت خداست و هر يك از شما به سبب همسرش خداي را شكر و سپاس گويد و با نعمت خدا مهرباني و نيك رفتاري و مدارا كند.
و شايسته است او را گرامي بداري و با وي به نرمي رفتار كني و اگر چه حق تو بر او بيشتر و واجب تر است و اطاعت تو بر او لازم است تا جايي
كه معصيت خدا محسوب نشود، ولي او هم بر تو حق مهرباني و رحمت دارد."[6]
رسول گرامي صلي الله عليه وآله به مردي كه از راه دور آمده بود و يك موعظه و راهكار كاربردي درخواست مي كرد، فرمود:
"لا تغْضَبْ؛ [در معاشرت با ديگران ] از خشم و غضب دوري كن!"
و او سخت ترين و بحراني ترين مشكلات زندگي را با عمل به اين عبارت كوتاه نبوي حل كرد.[7]
رسول گرامي اسلام صلي الله عليه وآله با رهنمودهاي حكيمانه خود بسياري از اختلافات و كشمكشهاي داخلي خانواده ها را حل كرده است.
آن حضرت در جمله اي زيبا مي فرمايد:
"اَلا اَدُلُّكُمْ عَلي خَيْرِ اَخْلاقِ الْدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ تَصِلُ مَنْ قَطَعَكَ وَ تُعْطي مَنْ حَرَمَكَ وَ تَعْفُوا عَمَّنْ ظَلَمَكَ[8]؛ آيا شما را به بهترين اخلاق دنيا و آخرت راهنمايي نكنم؟ پيوستن با كسي كه از تو بريده و بخشش به كسي كه تو را محروم ساخته و گذشتن از كسي كه به تو ستم كرده است."
از بهترين راهكارهاي تحكيم روابط خانوادگي و يكي از حقوق اخلاقي اجتماعي اعضاء خانواده نسبت به همديگر و كليد حل اختلافات و دعواهاي فضاي داخلي خانواده است.
در خاطرات زندگي علامه محمد تقي جعفري رحمه الله آمده است: زماني ميان او و همسرش سوء تفاهمي پيش آمد.
اين اولين و آخرين سوءتفاهم در زندگي آن دو بود. قدري با يكديگر صحبت كردند و همديگر را مؤاخذه نمودند.
بعد علّامه به مدت ده دقيقه سكوت كرد. سپس قضيه اي روي داد كه فرزندان را به شگفتي آورد.
فيلسوف مشرق زمين به سوي همسر رفت، عذر خواهي كرد و خم شد و با كمال احترام دست همسر بي سوادش را بوسيد!
و به اين ترتيب، اين اولين سوءتفاهم تبديل به آخرين و تنها سوءتفاهم در زندگي مشترك آن دو بزرگوار گرديد.[9]
