مدافعين ابليس در متصوفه

[مائده آسمانی]

 به نام خدا   مدافعين ابليس در متصوفه   



مقدمتا :

در دين مبين اسلام، در مورد اغواگري شيطان بسيار زياد تأکيد شده و آن را به عنوان مهم ترين و اصلي ترين دشمن انسان و مانعي در

مقابل راه سعادت بشري قلمداد کرده که در مورد اين مطلب به آيات و روايات بسيار زيادي در مورد شيطان برخورد مي کنيم. شکي نيست

که شيطان دشمن قسم خورده انسان است و راه او راه ضلالت و گمراهي است اما متأسفانه عده اي از مسلمان نما ها با دفاع از

شيطان و پيروي از وي خود را به عنوان عارف معرفي کرده و پاي خود را در کفش مومنان و اولياء خدا گذاشته اند. در مورد بزرگان و اکابر

صوفيه، اين مسئله بسيار به چشم مي خورد که بسي جاي تأسف دارد که خود را مومن واقعي مي دانند. اما اينها بنابر فرمايشات ائمه

اطهار خلفاء شيطانند و بنابر فرمايش پيامبر اکرم (ص) خود را بر طريقت من مي دانند ولي آنها گمراه تر از کافران مي باشند.

اکنون ببينيم قرآن در مورد شيطان چه ديدگاهي دارد :

در سوره بقره آيه 34 خداوند متعال مي فرمايد :

« واذ قلنا للملائکة اسجدوا لآدم فسجدوا الاّ ابليس ابي واستکبر و کان من الکافرين »

« و به ياد بياور اي پيامبر، آن زماني را که ما به فرشتگان امر کرديم به آدم سجده کنند پس فرشتگان سجده کردند مگر ابليس که با غرور

و تکبر روي برگرداند و از خداوند اطاعت نکرد و جزء کافران شد »

و در سوره نور آيه 21 مي فرمايد :

« يا أيها الذين آمنوا لا تتّبعوا خطوات الشيطان و من يتبع خطوات الشيطان فإنه يأمر بالفحشاء و المنکر و لولا فضل الله عليکم و رحمته ما زکا

منکم من أحد ابدا ولکن الله يزکي من يشاء والله سميع عليم »

همچنين در سوره ياسين آيه 60 مي فرمايد :

« ألم أعهد إليکم يا بني آدم أن لا تعبدوا الشيطان إنه لکم عدو مبين »

و در سوره بقره در آيه 267 خداوند متعال مي فرمايد :

« الشيطان يعدکم الفقر و يأمرکم بالفحشاء و .... »

و در سوره مائده آيه 91 مي فرمايد :

« إنّما يريد الشيطان أن يوقع بينکم العداوه و البغضاء في الخمر و الميسر و يصدّکم عن ذکر الله و عن الصلاه فهل انتم منتهون »

و در سوره اعراف آيه 27 مي فرمايد :

« يا بني آدم لا يفتننکم الشيطان کما أخرج ابويکم من الجنه ينزع عنهما لباسهما ليريهما سوءاتهما إنه يراکم هو و قبيله من حيث لا ترونهم

إنا جعلنا الشياطين أولياء للذين لايومنون »

و آياتي همچون آيه 63 سوره نحل و آيه 24 سوره نمل و آيه 29 سوره فرقان و آيه 59 سوره کهف و آيه 44 سوره مريم و آيه 36 سوره

فصلت و بسياري ديگر از اين آيات نشانگر چهره خبيث شيطان است.

حال ببينيم بزرگان صوفيه چطور از شيطان به دفاع مي پردازند :

غزالي مي گويد : کسي که ابليس را موحّد نداند کافر است.

(تلبيس ابليس ابن جوزي ص68)

و يا مي گويد : من لم يتعلم التوحيد من ابليس فهو زنديق. يعني کسي که علم توحيد را از شيطان نياموزد زندقه و کافر است.

(شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد ج1 ص107)

(لسان الميزان ابن حجر عسقلاني ج1 ص294 چاپ بيروت)

منصور حلاج مي گويد :

موسي با ابليس در عقبه طور به هم رسيدند. موسي گفت : چه منع کرد تو را از سجود؟

ابليس گفت :

دعوي من معبود واحد را و اگر سجده کردمي آدم را مثل تو بودمي؛ زيرا که تو را ندا کردند و يکبار گفتند : « اُنظُر إلي الجَبَل» (اعراف143)

بنگريدي (فوري برگشتي) و مرا ندا کردند هزار بار « اُسجد لآدم » و سجده نکردم.

(شرح شطحيات/ص58)

و يا مي گويد : صاحب من و استاد من، ابليس و فرعون است. به آتش بترسانيدند ابليس را ، از دعوي خود بازنگشت. فرعون را به دريا

غرق کردند و از دعوي بازنگشت. فرعون از روي کشفي که از خدا پيدا کرده بود، ادعاي ربوبيت کرد.

(الطواميس/ص51) و همچنين براي تحقيق بيشتر به طواسين رجوع شود.

خود مولوي از شيطان دفاع کرده و سجده نکردن شيطان به پيشگاه خداوند را در مورد انسان به خاطر عشق به خداوند تلقي کرده »

وي مي گويد :

ترک سجده از حسد گيرم که بود آن حسد از عشق خيزد نه از حجود

هر حسد از دوستي خيزد يقين کِي شود با دوست غيري همنشين

(مثنوي معنوي/دفتر دوم/ص324)

يکي ديگر از مدافعين شيطان، در ميان صوفيانِ به اصطلاح عارف « عين القضاه همداني » است که در کتاب تمهيدات ص267 و کتاب

تصوف اسلامي نيکلسون ص176 و 177 اين حمايت وي از شيطان به چشم مي خورد.

ابوبکر واسطي يکي ديگر از مدافعين ابليس در ميان بزرگان صوفيه، شيطان را الگوي رفتاري معرفي کرده و مي گويد : راه رفتن از ابليس

بايد آموخت که در راه خود مرد آمد.

(تذکره الاولياء عطار نيشابوري ج1 ص258) و (رياض السياحه ص370 چاپ سوم)

بايزيد بسطامي يکي از بزرگان متصوفه در تاريخ تصوف به شمار مي رود که وي هم در بسياري از جاها به دفاع از متصوفه پرداخته است که

براي مطالعه به کتاب شرح شطحيات مي توان مراجعه نمود.

و يا « ذوالنون مصري » شيطان را يک موجود مخلص پروردگار مطرح کرده است.

در تفسير کشف الاسرار ميبدي به دفاع از شيطان پرداخته است/ج1 ص168)

ابوالعباس قصاب از مشايخ صوفيه مي گويد :

سنگ انداختن بر شيطان دور از جوان مردي است. زيرا شيطان مقامي بزرگ در قيامت دارد.

(تذکره الاولياء ج2 ص186)

خود حسن بصري مي گويد : إن نور ابليس من نار العزة لو اظهر نوره للخلق لعبد الها .

اگر شيطان نورش را براي خلق خدا روشن کند پرستش مي کنند اورا.

(تمهيدات عين القضاة همداني ص211) و (تصوف اسلامي و رابطه انسان با خدا ص176)

اين اشاره اي بود به مسئله دفاع از شيطان در ميان بزرگان و به اصطلاح آنها عرفاي نامي صوفيه که نام خود را عارف بالله مي نامند اما

بويي از شناخت خدا نبرده اند و در راه ضلالت گام نهاده اند. اينها آيات خدا را به بازي گرفته و لگد مال کرده اند . بدون اينکه حتي نگاهي

ظاهري به آيات قرآن کريم داشته باشند و شيطان را از دشمنان خدا بيابند به حمايت و پيروي از شيطان پرداخته و دين مبين اسلام را به

مسخره گرفته اند.

 سوال ما :  

آيا نمي بينيد که خداوند متعال در جاي جاي قرآن، شيطان را دشمني آشکار بيان مي کند؟

آيا نمي بينيد که پيامبران و امامان معصومين تمام عمر خود را به مبارزه با شيطان و شيطانيان پرداخته اند و کشته همين راه شده اند؟

مگر خداوند در قرآن نمي فرمايد « لاتعبدوا الشيطان أنه لکم عدو مبين » چرا دين اسلام را به بازي و سُخره گرفته ايد؟

آيا اينها را مي توان به عنوان عرفاي الهي ناميد در صورتي که اينها از شيطان که دشمن خداست پيروي مي کنند؟

اينها عرفاي شيطاني هستند نه الهي.

چرا بايد اينها را به عنوان الگوي خلاقي و رفتاري معرفي نمود و راهشان را در پيش گرفت؟  
   
 

  [HIGHLIGHT=#dbeef3]تنها راه   تمسک به طريقه اهل بيت عصمت و طهارت (عليهم السلام) [HIGHLIGHT=#dbeef3]مي باشد.  [HIGHLIGHT=#dbeef3]    

[mohhammad$adeq]