اشعار شهادت امام موسى كاظم ( ع )

[دموع الأنتظار]

     
    
    
    
    
   که گوشه ي زندان به بند زنجيرم
      
   گواست چو زهرا ز زندگي سيرم
      
   مادر مظلومه تا ورود   
 
   
   دست بسته ي خود سوي آسمان   
 
   
   پا و کمان قد ، رسيده جان به لبم
      
   هاي عدو کرده اينچنين   
 
   
   تار کعب ني و پود تازيانه ي کين
      
   باغ ياس ولايت ، بنفشه تصويرم
      
   بدون جهت ناسزا به من مي گفت
      
   چه گفته خدا از تبار تطهيرم
      
   من خسته به دخترم گوييد
      
  ِ سلسله ها نِي ، اسير   
 
   
   بيا که نگاهم به چار چوب در است
      
   که کنج قفس بي شکيب مي   
 
   
   ياد کرب و بلا بي قرار مي گريم
      
   ياد حنجر شش ماهه و پَرِ تيرم
      
   ياد ساقي بي دست و مشک علقمه ام
      
   ياد راس جدا از جفاي   
    
    
    
    
    
     

[دموع الأنتظار]

     
    
    
    
    
   كس در اين عالم دل زاري كه من دارم
  
   سينه‏ اي آه شرر باري كه من دارم
  
   هيچ مظلومي چنين ظلمي كه من ديدم
  
   چشم گردون چشم خونباري كه من دارم
  
   هيچ زنداني نگهباني كه من دارم
  
   كس بعالم خصم خونخواري كه من دارم
  
   و روزم بود يكسان ز تاريكي اين زندان
  
   ديده گردون پرستاري كه من دارم
  
   محرم رازي بجز اين كنده و زنجير
  
   ديده گردون شب تاري كه من دارم
  
   روزه و ذكر خدا هر دم به لب دارم
  
   روزه داري را چو افطاري كه من دارم
  
   اين ظلمي كه هارون مي ‏كند بر من خدا داند
  
   باور ندارد چشم خونباري كه من دارم

      
    
    
     

[دموع الأنتظار]

     
    
    
    
    
   گردون در عزاي موسى جعفر گريست
  
   ي خورشيد بر آن ماه خوش منظر گريست
  
   چه او پروانه ي حق بود اما همچو شمع
  
   مناجاتش ز هجر دوست پا تاسر گريست
  
   زندان بهر او معراج قرب دوست بود
  
   صادق ز هجران رخ دلبر گريست
  
   به ياد مادرش زهرا فغان از دل كشيد
  
   بر مظلومي شير خدا حيدر گريست
  
   كه خود مظلوم و در بند ستمگر بود اسير
  
   غريبي شهيد كربلا يك ‏سر گريست
  
   ي عشاق از داغ امام عاشقان
  
   دل صحراي غم يك آسمان اختر گريست
  
   معصومه زين ماتم فغان از دل كشيد
  
   مدينه از غم مرگ پدر دختر گريست
  
   عزاي ناخداي فلك تسليم و رضا
  
   دلبندش رضا در موج غم گوهر گريست
  
    
    
    
    
     

[دموع الأنتظار]

     
    
    
    
    
    
   سير شد از زندگاني جانم امشب
  
   گرديده دلم از دوري طفلانم امشب
  
   سال است بي جرم و گنه زندانيم من
  
   خلاصم ديگر از اين گوشه ي زندانم امشب
  
   كن زنجير از پايم مسيب طي شد عمرم
  
   ي زندان من بي كس بتو مهمانم امشب
  
   صبا اندر مدينه خواهرم معصومه را گو
  
   بابا از فراق روي تو گريانم امشب
  
   كه مي ‏ميرم رضا جان گر بيايي گر نيايي
  
   ‏كشد هجر توام آخر تو را ميدانم امشب
  
   چه زهري بود هارون بر من دور از وطن داد
  
   شرارش بر سما شد ناله و افغانم امشب
  
  ‏ شوم راحت ز رنج و محنت دنياي فاني
  
   روم (تابع) به جنت در بر جانانم   
    
    
    
    
     

[دموع الأنتظار]

     
    
    
    
    
    
   در اين كنج قفس غوغاي محشر مي ‏كنم
  
   از مادرم زهراي اطهر مي‏كنم
  
   استبداد را بر فرق هارون دغل
  
   با نعره ‏ي اللّه اكبر مي‏كنم
  
   زند سيلي به رويم سندي از راه ستم
  
   سيلي خوردن زهراي اطهر مي ‏كنم
  
   چه در قيد غل و زنجير مي‏ باشم ولي
  
   در بر دشمن چو حيدر مي ‏كنم
  
   ز پا و گردنِ رنجور من خون مي‏ چكد
  
   ميخ و سينه‏ ي مجروح مادر مي ‏