متن کامل شعر غمنامه حضرت رقیه (س) به همراه فایل صوتی

[قهرمان علقمه]

 [External Link Removed for Guests]  


   نوحه سینه زنی حدود ده سال پیش توسط مداح اهل بیت یونس حبیبی اجرا شد که با استقبال بی نظیر عاشقان اهل بیت همراه بود .  
   جمله خصوصیات این شعر این است که مصائب حضرت رقیه را در قالب شعر بیان نموده و از همان ابتدای غارت خیمه های حسینی تا بعد از شهادت دختر سه ساله امام حسین(ع) وقایع را متذکر می شود از دیگر دلایل محبوبیت این شعر ، شیوه اجرای بسیار زیبای برادر یونس حبیبی بوده است که ایشان با صدای محزون خود قلبهای عاشقان حریم حسینی را محزون می ساخت.  
   حضرت رقیه در روز پنجم صفر سال 61 هجری قمری در شهر شام اتفاق       ابا عبدالله   
   فاطمه   
   مصطفی   
   مظلوم   
   کربلا   
   که می گفت تو   
   هاتو آتیش   
   کجا به بچه   
   زبون و نیش   
   که می گفت یه   
   به دامن   
   تو اون صحرا   
   نجف رو   
   که میگفت زینب   
   بریدت رو   
   میون نیزه   
   سر تو رو می   
   که می گفت   
   یکی خون می   
   کجا سیلی   
   گرفت   
   که می گفت انگشت   
   بدنت جدا   
   که   
   کیا   
   که می گفت یه   
   گردن علی   
   کجا با خطبه   
   زلم و   
   که می گفت بچه   
   تازیانه می   
   دلیلشون چی   
   چه بهونه می   
   خوام بگم که   
   آب می   
   ظالم اولی   
   باید کنار   
   روزی که حسین   
   کتک   
   خیبری رو   
   فدک   
   روزی که آتش   
   در خونتون   
   قربونی   
   مادرت   
   روزی که دست   
   بود و تو کوچه   
   شو کتک   
   چشم بچه   
   روزی که   
   شعله ها در   
   نفاق و کینه   
   امت   
   خوام بگم بعد تو   
   خوارج   
   که   
   دوباره   
   می گه راضی   
   خالی پا   
   که زینب   
   خوردشم ما   
   که تو   
   گفت یه شرط خوب   
   حسین من   
   باید باهاش   
   که بعد دو   
   پی تو   
   داره بعد مرگ   
     
   که وصیت تو   
   به جون و دل   
   دخترت گم شده   
   تا صبح پی اش   
   بگم خواهر   
   مصیبت      همه   
   زینب   
   که هرجا می   
   هرکجا پا می   
   هم می یومد   
   اونجا می   
   که اگه یه   
   پیش بابا   
   ها جمع می   
   علی تنها   
   که می رفت   
   بزنه به   
   رو قرق می   
   فاضل با   
   که اگه یه   
   سفر می   
   شو صدا می   
   شو خبر می   
   که اگه یه   
   مرکبی می   
   عباس   
   زینبی می   
   باید خطر   
   بچه های بی   
   می ره تو   
   میزنه تا   
   می خواد برای   
   پیدا   
   می خواد داد   
   خبر   
   یه روز نمی   
   می شد تو   
   تو کجا داره   
   خواد همینجا   
   می خواست جاش   
   تو اون دشت   
   یهو یه   
   می زنه عمه   
   خوام بگم دختر   
   و بلا کم   
   بچه ها هیچ کسی   
   رقیه   
   یه جا خرابه   
   ای تو شهر   
   می کرد و هی می   
   بریم پیش   
   می خوام حرف   
   و بلا مو بش   
   این   
   بابا جون   
   التماس به   
   بگو بابا   
   باید کاری   
   دلش بابا   
   تو رو تو ظرفی   
   پارچه روش کشیده   
   جلوش   
   همه پریده      می گفت من نمی   
   گرسنه ام   
   یه خورده بو   
   که ماجرا   
   گذاشت رو   
   غریبونه می   
   دستاشون   
   یکی شونه می   
   بوسید هی نازت می   
   دستای ناز   
   رنجشو می   
   اون جماعت   
   همین که رفتی   
   تو بی تو باز   
   دیدیم از هر   
   عالمه سرباز   
   بار به جای   
   نیزه حمله ور   
   که دور شدند   
   ها شعله ور   
   ها که آتیش   
   داشتی ما رو می   
   منو سیلی   
   هم صداشو   
   ها رو سوزوندن   
   یه جا فرار می   
   عمه مون   
   چیکار می   
   بچه ای به یه   
   ترس دشمن می   
   به دنبال   
   پی من می   
   بار که رفت تو خیمه   
   علی رو   
   کشید رباب   
   دیگه نا   
   زنجیری آوردند   
   به گردن   
   بچه ها هرکی که   
   زنجیرو بستن به   
   کاروان جلو   
   رو نیزه ها می   
   سر داداش   
   بچه ها می   
   می خواست که تند   
   ها ناله می   
   تا یواش می   
   تازیانه می   
   شب شنیدیم سر   
   به خونش می   
   دیدیم سیاه   
   پر از   
   شنیدیم یه   
   تو رو اجاره   
   تشت زر بود با   
   تو رو شست و گریه   
   یه مدتی   
   به کوفه   
   که از   
   زبونا   
   بگم کوفه   
   ز کار   
   می گفت پسر   
   اینجا   
   می گفت اینا به   
   نوشتند که   
   اومدند جلوی   
   کشیدند تو   
   می گفت گفته   
   بشی   
   رو که تشنه کشتن   
   هم شدیم   
   اون جماعت   
   به فکر ما   
   تاول می زد   
   به فکر ما   
   شلاقهای   
   به ما سر   
   مارو بغل می   
   رو بیشتر می   
   میگفت   
   می گفت جلو   
   می گفت   
   می گفت سنگ   
   دیدم یه   
   درشت تو   
   گفت که هر کی   
   بهشت می   
   پیر مرد اومد   
   زد تو چشمای   
   هرکی که کافر   
   می شه اینه   
   علی گفت   
   بینم   
   رسولو می   
   دخترش چی می   
   علی رو می   
   خیبر   
   ز زهرا و   
   علی ابن   
   پیر مرد گریش   
   آقا جون   
   علی رو می   
   کنید   
   که می خوای دعات   
   پارچه تمیز   
   زیر این   
   زخم گردنم   
   یه تیکه نون   
   و گفت مال   
   صدا زد بی   
   اهل بیت مصطفی   
   که عمه گفت   
   هام صدا   
   دیگه جیک نمی   
   کسی رها   
   می گفت ای   
   بسه گریه   
   به دامن   
   که پیمان   
   بود نوشت خسته   
   ستم و ظلم   
   به دور بچه   
   شدید و کف می   
   بود نوشت اگه   
   می شیم فدای   
   هست و   
   می ریزیم به پای   
   از این شام   
   خوام بگم   
   رو پیر کرده   
   رو پیر کرده   
   رو تو شهر   
   کف می   
   روی پشت   
   هلهله دست می   
   خوشحالی دست می      بیاید   
   از راه   
   دیدیم   
   سمت ما می   
   تو رو   
   دور هم می      چشم بچه   
   هم دیگه می   
   کوچه ها   
   تماشا   
   که هتک   
   آل طه   
   به علی می دادن   
   به هم می   
   رزل و   
   به ما می   
   می گفتیم   
     
   می   
   شلاقاشون می   
   پر   
     
   می آوردم   
     
   جون این   
   خودت دلیرو   
   بگم تو سینه   
   دل یه شیرو   
   دیدیم فریاد   
   برده زادگان   
   که لیاقت   
   میمون باز   
   آل بوسفیان   
   اید از   
   به نیزه می   
   برادرم   
   ننگ و ذلت به   
   چشم ساز   
   گلستان   
   بوستان   
   کشید   
   باید چنین   
   ولد   
   مسلمین   
   یه مطلبی می   
   از جا   
   اینه اگه   
   باهام قهر   
   می گم   
   خوام گوشاتو وا   
   اگه گفت چی می   
   باشه حاشا   
   رو که تو می   
   اون حیا و   
     
   زدند تو   
   که اومدی   
   که مهمونی   
   گم چرا عمه   
   و خونی   
   که فقط فهش   
   که فقط کتک   
   مجلس   
   زخممون نمک   
   همگی تو کاخ      چوب دیدیم دست   
   چشم بچه   
   کاری کرد پست   
   دیگه طاقت   
   به بچه ها   
   به چوب   
   که یزید حیا   
   و دلای   
   جماعت رو   
   صدای   
   رو آسمون   
   که تو   
   صحبت سر تو   
   جورایی نازت می   
   که مادر تو   
   دونتم دختر   
   نگاش کرده   
   می گم که با   
   صداش کرده   
   خوام بگم تو   
   غمباری   
   دیدن یواش   
   چشماشو می   
   شیرین   
   ساکت نشسته   
   یه بغض   
   گلوشو بسته   
   ها دورش   
   دلاش تموم   
   اهل بیت   
   دیگه آروم   
   می گفت این   
   بسکی سختی   
   دیگه خسته   
   بسته   
   می گفت بچه   
   نیومد از   
   دلش شکسته   
   قهر کنه   
   گفت خواهر   
   به فکر خواب   
   می خواست حرف   
   جواب   
   اومد   
   و گفت عزیز   
   داره گوش می   
   نخور تو حرف   
   اومد   
   کشید روی   
   عمه جون هیچ   
   نمی شه با   
   بابات ساکت   
   اینه که گوش می   
   وا کن گل   
   به قربونت   
   یه نانجیب می   
   بلدم چیکار   
   کشید و   
   خوای اونو بیدار   
   که دید اون بی   
   پس نمی   
   گفت تو   
   نفس نمی