السلام علیک یا باب الحوائج السلام علیک یا قمر بنی هاشم السلام علیک یا علمدار حسین السلام علیک یا سپهسالار کربلا السلام علیک یا سقّای طفلان السلام علیک یا فرزند غضب آلود علی مرتضی سلام بر تو ای سمبل وفا، صفا، صداقت، شجاعت، مردانگی، دلیری، جوانمردی و ..... السلام علیک یا ابوالفضل العباس
نهم ماه محرم، روز تاسوعا، منتسب به غیرت و ساقی دشت کربلا، حضرت ابوالفضل العباس (ع) است، تاسوعا بزرگداشت شهادت اسوه ایثار، ادب و دلاوری بزرگ مردی است که با گذشت بیش از هزار و چهارصد سال ، هنوز تاریخ، روشن از کرامتهای اوست و نام او با وفا و ادب و مردانگی همراه است.
آن سردار فداکار با لبی تشنه و جگری سوخته، پا به فرات گذاشت، اما جوانمردی و وفایش نگذاشت که او آب بنوشد و امام و اهل بیت و کودکان تشنه کام باشند، لب تشنه از فرات بیرون آمد تا آب را به کودکان برساند. دستان ابواالفضل(ع) قلم شد و این دستها برای آزادگان جهان علم گشت و عباس آموزگار بی بدیل فتوت و مردانگی در تاریخ شد. در این روز علاوه بر شهادت حضرت ابوالفضل(ع) وقایع دیگری نیز که متصل به حماسه عاشورا هستند، رخ داده است که یکی از آنها ورود شمر به کربلا است.
شمر بن ذی الجوشن که در دشمنی به اهل بیت پیش قدم تر از دیگران بود و با حرارت ویژه ای در واقعه کربلا حضور یافت، نامه شدید اللحن عبیدالله را در روز نهم ماه محرم به دست عمر بن سعد رساند و او را از منظور عبیدالله باخبر کرد. پسر سعد که نسبت به صلح با امام حسین خوشبین و در این راه تلاش زیادی کرده بود، یک باره در برابر نامه عبیدالله قرار گرفت و راه گریزی برای خود نیافت. او یا باید با امام حسین نبرد می کرد و یا فرماندهی را از دست می داد و برای همیشه از دستیابی به حکومت ری محروم می شد.
پذیرفتن هر یک از این دو راه برای او دشوار بود، ولی حب ریاست و هوای نفس ، چنان بر وی غلبه یافته بود که بدون در نظر گرفتن قیامت و موقعیت دینی و اجتماعی امام حسین (ع) و قرابت وی با پیامبر، راه نخست را انتخاب کرد و با این نیت که می توان امام حسین را به شهادت رساند ولی پس از آن ، توبه کرد و در پیشگاه جدش محمد درخواست بخشش نمود، ولی اگر حکومت ری را از دست بدهد، هرگز به آن نخواهد رسید، تصمیم گرفت که فرمان عبیدالله را اجرا و با امام حسین به نبرد بپردازد. به همین جهت سپاهیانش را آرایش داد و آنان را آماده حمله کرد.
شمر، که فرمانده پیادگان قشون عمر بن سعد و از عناصر کلیدی و
پلید واقعه کربلا بود، عصر روز تاسوعا، امان نامه ای از عمر بن سعد برای چهار فرزند
رشید و دلاور ام البنین یعنی عباس ، عبدالله ، جعفر و عثمان از برادران پدری امام
حسین آورد تا آنان را از سپاه خداجوی و حقیقت طلب جدا سازد
ام البنین ، همسر حضرت علی دارای چهار فرزند دلاور و فداکار بود
که همگی در رکاب برادر و امامشان در کربلا حاضر بودند
حضرت عباس که بزرگترین آنان است ، از شهرت به سزایی برخوردار
بود. وی به خاطر جمال زیبا، قامت موزون ، دلاوری ، غیرت و شجاعت بی مانندش ، به
"
قمر بنی هاشم" معروف شده بود
ام البنین از قبیله بنی کلاب بود که شمر بن ذی الجوشن نیز به
همین تبار انتساب پیدا می کرد. بدین جهت در عصر تاسوعا به نزدیکی خیمه گاه امام
حسین آمد و با صدای بلند فریاد زد: خواهرزادگانم کجایند؟
امام حسین که منظور شمر را دانسته بود، به برادران خود فرمود
:
پاسخ شمر را بدهید. اگر چه او فاسق است و لیکن با شما قرابت و خویشی دارد
حضرت عباس به همراه سه برادر خود نزد شمر حاضر شدند و از او
پرسیدند: حاجت تو چیست؟ شمر گفت : شما خواهرزادگان من هستید، بدانید تا ساعتی دیگر
شعله های جنگ برافروخته شده و از یاران حسین زنده نمی ماند. من برای شما امان نامه
ای از عمر بن سعد آوردم. شما از این ساعت در امان هستید، مشروط بر اینکه دست از
یاری برادرتان بردارید و سپاهیانش را ترک کنید
حضرت عباس که کانون وفاداری و معدن غیرت بود، بر او بانگ زد
:
بریده باد دستهای تو و لعنت خدا بر تو و امان نامه ات . ای دشمن خدا، ما را دستور
می دهی که از یاران برادر و مولایمان دست برداریم و سر در طاعت ملعونان و فرزندان
ناپاک آنان درآوریم . آیا ما را امان می دهی ولی برای فرزند رسول خدا امانی
