شوخی ، خوبه یا نه ؟
مدیر انجمن: شورای نظارت
-
- پست: 2244
- تاریخ عضویت: یکشنبه ۱ بهمن ۱۳۸۵, ۱۱:۵۲ ب.ظ
- سپاسهای ارسالی: 10691 بار
- سپاسهای دریافتی: 5476 بار
- تماس:
شوخی ، خوبه یا نه ؟
در مورد مزاح و شوخی که زمینه ساز خنده می باشد، دو گروه احادیث داریم:
یک دسته توصیه به خنده می کند و دسته دیگر نهی از آن.
پیامبر خدا (صلی الله علیه و اله) فرمود: "من شوخی می کنم، ولی در گفتارم جز حق نمی گویم".
امام صادق(علیه السلام) فرمود: "مؤمن شوخ طبع و خوش مشرب است، ولی منافق گرفته و خشمآلود". روایات دستة دوم،
امام صادق (علیه السلام) فرمود: "... از شوخی بپرهیز، زیرا بزرگی وعظمت شخص را از بین می برد و موجب ریختن آبروی وی می شود".
پیامبر(صلی الله علیه و اله) فرمود : "مزاح بیش از حدّ آبروی شخص را می برد".
برای جمع کردن این دو دسته روایات باید گفت :
بذله گویی و مزاح به اندازه و بدون آثار تخریبی یا عوارض منفی پسندیده می باشد و صفتی انسانی است که امامان معصوم(علیهم السلام) به آن توصیه کرده اند.
همین صفت پسندیده اگر از حدّ خود تجاوز کند، یا آثار و عوارض تخریبی و منفی داشته باشد، مثلاً موجب ناراحتی یا آبروریزی و عیبجویی کسی شود،
صفتی مذموم میشود که آثار سوءفراوانی به دنبال دارد.
منع روایات از کثرت مزاح به خاطر عوارض سوء میباشد و توصیه شده که انسان مالک زبان خود باشد.
اگر مزاح به افراط کشیده شود، به تدریج در برخورد با مسائل شخصی، جدّی نخواهد بود،
پس با این توضیح روشن می شود که هیچ گونه نقصی در روایات نیست و تعارضی با هم ندارند.
نتیجه :
خوبی و بدی مزاح امری نسبی است و بستگی به اهداف،نتایج، تأثیراتاجتماعی، رابط انسانی و ... دارد و نباید به طور مطلق قضاوت کرد،
زیرا همان طور که لازم است مسلمانان در برخورد با یکدیگر بشّاش و گشاده روباشند،
از جهت دیگر نباید با شوخی های بی جا و افراطی، زمینة آزار و اذیتیکدیگر را فراهم کنند.
حال به بعضی از جنبه های منفی و ضد ارزشی مزاح ناپسند اشاره می کنیم.
1ـ مزاح شخصیت انسان را از بین می برد.
2ـ مزاح سبب گستاخی مردم می شود و مردم برای شخص ارزش و احترام قائل نمی شوند.
3ـ مزاح بیش از حدّ موجب عداوت و دشمنی می شود.
4ـ مزاح باعث از بین رفتن نور ایمان می شود.
5ـ مزاح باعث کم شدن عقل می گردد.
به نقل از پاسخگو
-
- پست: 966
- تاریخ عضویت: جمعه ۲۳ فروردین ۱۳۸۷, ۷:۱۷ ب.ظ
- سپاسهای ارسالی: 973 بار
- سپاسهای دریافتی: 1783 بار
- تماس:
Re: شوخی ، خوبه یا نه ؟
امام صادق (علیه السلام) فرمود: "... از شوخی بپرهیز، زیرا بزرگی وعظمت شخص را از بین می برد و موجب ریختن آبروی وی می شود".
دوستان من میتونم این حدیث رو اینطور ترجمه کنم؟
امام صادق (علیه السلام) فرمود: "... از تمسخر بپرهیز، زیرا بزرگی وعظمت شخص را از بین می برد و موجب ریختن آبروی وی می شود".
-----
چون اگر ترجمه به اینصورت تغییر پیدا نکنه با این حدیث پارادوکس ایجاد میکنه:
"امام صادق(علیه السلام) فرمود: "مؤمن شوخ طبع و خوش مشرب است، ولی منافق گرفته و خشمآلود".
یا این :
پیامبر خدا (صلی الله علیه و اله) فرمود: "من شوخی می کنم، ولی در گفتارم جز حق نمی گویم".
این هم مستلزم داشتن متن عربی ، حدیث فوق هست.
از دوستان کسی متن عربی حدیث رو داره؟؟
روزگاریست که شیطان میگوید: انسان پیدا کنید ، سجده خواهم [HIGHLIGHT=#FFFF00][HIGHLIGHT=#DBE5F1] +ـ+ـ+ـ+ـ+ـ+ـ+ [HIGHLIGHT=#FFFF00][HIGHLIGHT=#DBE5F1] +ـ+ـ+ [External Link Removed for Guests] [External Link Removed for Guests][External Link Removed for Guests][External Link Removed for Guests][External Link Removed for Guests]
-
- پست: 2244
- تاریخ عضویت: یکشنبه ۱ بهمن ۱۳۸۵, ۱۱:۵۲ ب.ظ
- سپاسهای ارسالی: 10691 بار
- سپاسهای دریافتی: 5476 بار
- تماس:
Re: شوخی ، خوبه یا نه ؟
سعید منتظر جان
هیچ مشکلی نداره ، شما اگه روایت پیامبر صلی الله علیه و اله ، را کنارش بگذاری هیچ پارادوکسی پیش نمیاد.
پیامبر(صلی الله علیه و اله) فرمود : "مزاح بیش از حدّ آبروی شخص را می برد".
منظور از اینکه برخی جاها از شوخی نهی شده بیش از حد اون هست یعنی به جایی بکشه که امکان ایجاد کدورت پیش بیاد و...
و نکته بعد فعل معصوم است ما روایات زیادی از شوخی های ظریف ائمه معصومین علیهم السلام داریم و این میتونه مطلق شوخی را نقض کنه ، پس مشخصه هر شوخی ای نهی نشده.
و به همین سادگی این روایات با هم جمع میشوند.
یک نمونه :
یک روز پیامبر (صلی الله علیه و اله) با علی(علیه السلام) خرما می خوردند.
پیامبر (صلی الله علیه و اله) از روی مزاح، هسته های خرماهایی را که می خورد به پیش روی علی (علیه السلام) می نهاد.
وقتی که از خوردن خرما فارغ شدند، همه هسته ها در نزد علی(علیه السلام) جمع شده بود.
پیامبر (صلی الله علیه و اله) به علی (علیه السلام) فرمود:
یاعّلیُّ اِنَّکَ لَاَکُولُ:ای علی! بسیار میخوری.
علی (علیه السلام) در پاسخ ( از روی مزاح) عرض کرد:
الاَکُولُ مَن یَاکُلُ الرُّطَبَ و النَّوا: پرخور کسی است که خرما را با هسته اش بخورد!
(الخزائن، ملا احمد نراقي (نقل از: 1001 داستان از زندگاني امام علي (ع)، محمد رضا رمزي اوحدي، انتشارات سعيد نوين).)
یا مورد دیگر :
يامبر (صلی الله علیه و اله) به پيرزني که درباره ي بهشت از آن حضرت مي پرسيد ،
فرمود: «پيرزنان به بهشت نمي روند». بلال، آن پيرزن را گريان ديد و به پيامبر، خبر داد. پيامبر فرمود:
«بلال! سياهان هم به بهشت نمي روند». بلال هم در بيرون مجلس پيامبر و در کنار آن پيرزن، به گريه نشست.
عباس عموي پيامبر، خبر داد. پيامبر فرمود: «عمو جان! پيرمردها هم به بهشت نمي روند؛ اما بمان تا بشارتت بدهم».
سپس آن دو را هم فراخواند و فرمود: «خداوند، پير زنان و پيرمردان و سياهان را به زيباترين شکل، برمي انگيزد و اينان جوان و نوراني مي شوند و آن گاه، به بهشت، وارد مي گردند».
(بحارالأنوار، ج 16، ص 294)
موارد متعدد دیگری هم هست که در تاریخ وجود داشته.
همونطور که عرض کردم شوخی یا مزاح اگر از روی اصول و خارج از دروغگویی باشد نه تنها اشکالی ندارد بلکه بسیار مفید هم هست.
اما متاسفانه اکثراً شوخی ها یا از حدش میگذره یا به مسائل نامربوط کشیده میشه و ممکنه باعث کدورت یا عوارض ناپسند دیگری بشه.
هیچ مشکلی نداره ، شما اگه روایت پیامبر صلی الله علیه و اله ، را کنارش بگذاری هیچ پارادوکسی پیش نمیاد.
پیامبر(صلی الله علیه و اله) فرمود : "مزاح بیش از حدّ آبروی شخص را می برد".
منظور از اینکه برخی جاها از شوخی نهی شده بیش از حد اون هست یعنی به جایی بکشه که امکان ایجاد کدورت پیش بیاد و...
و نکته بعد فعل معصوم است ما روایات زیادی از شوخی های ظریف ائمه معصومین علیهم السلام داریم و این میتونه مطلق شوخی را نقض کنه ، پس مشخصه هر شوخی ای نهی نشده.
و به همین سادگی این روایات با هم جمع میشوند.
یک نمونه :
یک روز پیامبر (صلی الله علیه و اله) با علی(علیه السلام) خرما می خوردند.
پیامبر (صلی الله علیه و اله) از روی مزاح، هسته های خرماهایی را که می خورد به پیش روی علی (علیه السلام) می نهاد.
وقتی که از خوردن خرما فارغ شدند، همه هسته ها در نزد علی(علیه السلام) جمع شده بود.
پیامبر (صلی الله علیه و اله) به علی (علیه السلام) فرمود:
یاعّلیُّ اِنَّکَ لَاَکُولُ:ای علی! بسیار میخوری.
علی (علیه السلام) در پاسخ ( از روی مزاح) عرض کرد:
الاَکُولُ مَن یَاکُلُ الرُّطَبَ و النَّوا: پرخور کسی است که خرما را با هسته اش بخورد!
(الخزائن، ملا احمد نراقي (نقل از: 1001 داستان از زندگاني امام علي (ع)، محمد رضا رمزي اوحدي، انتشارات سعيد نوين).)
یا مورد دیگر :
يامبر (صلی الله علیه و اله) به پيرزني که درباره ي بهشت از آن حضرت مي پرسيد ،
فرمود: «پيرزنان به بهشت نمي روند». بلال، آن پيرزن را گريان ديد و به پيامبر، خبر داد. پيامبر فرمود:
«بلال! سياهان هم به بهشت نمي روند». بلال هم در بيرون مجلس پيامبر و در کنار آن پيرزن، به گريه نشست.
عباس عموي پيامبر، خبر داد. پيامبر فرمود: «عمو جان! پيرمردها هم به بهشت نمي روند؛ اما بمان تا بشارتت بدهم».
سپس آن دو را هم فراخواند و فرمود: «خداوند، پير زنان و پيرمردان و سياهان را به زيباترين شکل، برمي انگيزد و اينان جوان و نوراني مي شوند و آن گاه، به بهشت، وارد مي گردند».
(بحارالأنوار، ج 16، ص 294)
موارد متعدد دیگری هم هست که در تاریخ وجود داشته.
همونطور که عرض کردم شوخی یا مزاح اگر از روی اصول و خارج از دروغگویی باشد نه تنها اشکالی ندارد بلکه بسیار مفید هم هست.
اما متاسفانه اکثراً شوخی ها یا از حدش میگذره یا به مسائل نامربوط کشیده میشه و ممکنه باعث کدورت یا عوارض ناپسند دیگری بشه.