" ارزش هاي اعتقادي "

مدیر انجمن: شورای نظارت

ارسال پست
Old-Moderator
Old-Moderator
پست: 802
تاریخ عضویت: جمعه ۲۸ دی ۱۳۸۶, ۴:۱۹ ب.ظ
سپاس‌های ارسالی: 1712 بار
سپاس‌های دریافتی: 2245 بار
تماس:

پست توسط محب فاطمه »

دهمين ارزش: « ارزش پاكدامنى و شكر گزارى »



وَ قَالَ [عليه السلام] الْعَفَافُ زِينَةُ الْفَقْرِ وَ الشُّكْرُ زِينَةُ الْغِنَى .


و دورد خدا بر او ، فرمود: پاكدامنى زيور تهيدستى ، و شكر گزارى زيور بى نيازى (ثروتمندى) است.



حكمت 340/ كتاب شريف نهج البلاغه
Old-Moderator
Old-Moderator
پست: 802
تاریخ عضویت: جمعه ۲۸ دی ۱۳۸۶, ۴:۱۹ ب.ظ
سپاس‌های ارسالی: 1712 بار
سپاس‌های دریافتی: 2245 بار
تماس:

پست توسط محب فاطمه »

يازدهمين ارزش: ارزش قناعت و خودكفايي


وَ قَالَ [عليه السلام] الْقَنَاعَةُ مَالٌ لَا يَنْفَدُ .

قال الرضى و قد روى هذا الكلام عن النبى (ص) .


و درود خدا بر او ، فرمود : قناعت ، ثروتى است پايان نا پذير .


حكمت 57/ نهج البلاغه
Old-Moderator
Old-Moderator
پست: 802
تاریخ عضویت: جمعه ۲۸ دی ۱۳۸۶, ۴:۱۹ ب.ظ
سپاس‌های ارسالی: 1712 بار
سپاس‌های دریافتی: 2245 بار
تماس:

پست توسط محب فاطمه »

دوازدهمين ارزش: ارزش تخصص و تجربه


وَ قَالَ [عليه السلام] قِيمَةُ كُلِّ امْرِئٍ مَا يُحْسِنُهُ .
قال الرضى و هى الكلمة التى لا تصاب لها قيمة و لا توزن بها حكمة و لا تقرن إليها كلمة .


و درود خدا بر او ، فرمود : ارزش هر كس به مقدار دانايى و تخصّص اوست .

(اين از كلماتى است كه قيمتى براى آن تصور نمى شود ، و هيچ حكمتى هم سنگ آن نبوده و هيچ سخنى والايى آن را ندارد)

حكمت 81/ نهج البلاغه
Old-Moderator
Old-Moderator
پست: 802
تاریخ عضویت: جمعه ۲۸ دی ۱۳۸۶, ۴:۱۹ ب.ظ
سپاس‌های ارسالی: 1712 بار
سپاس‌های دریافتی: 2245 بار
تماس:

پست توسط محب فاطمه »

سيزدهمين ارزش: ارزش استفاده از فرصت ها


وَ قَالَ [عليه السلام] إِضَاعَةُ الْفُرْصَةِ غُصَّةٌ .

درود خدا بر او فرمود : از دست دادن فرصت ها ، اندوهبار است .

حكمت 118 / نهج البلاغه
Old-Moderator
Old-Moderator
پست: 802
تاریخ عضویت: جمعه ۲۸ دی ۱۳۸۶, ۴:۱۹ ب.ظ
سپاس‌های ارسالی: 1712 بار
سپاس‌های دریافتی: 2245 بار
تماس:

Re: " ارزش هاي اعتقادي "

پست توسط محب فاطمه »

 بسم الله الرحمن الرحيم  


 چهاردهمين ارزش: نتيجه ترك كار دين بخاطر كار دنيا  



قال لامام علي عليه السلام :

 لا يترك الناس شيئا من امر دينهم لا ستصلاح دنياهم، الا فتح الله عليهم ما هو اضر منه.  
 

«مردم چيزى از كار دين خود را براى بهبود بخشيدن كار دنياشان رها نمى كنند مگر اينكه خداوند براى آنان چيزى كه زيان بخش تر است، پيش مى آورد.»
 
 . 
 حكمت 103 / نهج البلاغه  
 .   اين موضوع چنان است كه انسانى وقت نماز واجب را ضايع مى كند و سرگرم محاسبه كارهاى وكيل خود مى شود كه مبادا در موردى خيانت كرده باشد و او با آزمندى چنان سرگرم اين كار مى شود كه نمازش قضا مى شود.
.
على عليه السلام فرموده است: كسى كه نظير اين كار را درباره ى امور دنياى خود انجام دهد، خداوند در همان كار زيان بيشترى متوجه او خواهد كرد.  

 

 
تصویر
ارسال پست

بازگشت به “نهج البلاغه”